. Sądownictwo administracyjne w II RP
- sprawował Najwyższy trybunał Administracyjny, utworzony w 1922, niższych sądów ostatecznie nie powołano, istniały jedynie w byłym zaborze pruskim
- NTA skład: pierwszy prezes, prezesi izb, sędziowie; mianowani przez prezydenta na wniosek premiera, wszyscy musieli posiadać wykształcenie prawnicze, a połowa kwalifikacje sędziowskie ( 1932 1.3)
- kompetencje: kontrola legalności wszystkich aktów administracyjnych wydanych przez organy administracji rządowej i samorządowej, wyjątkiem spraw enumeratywnie wyliczonych np. należących do właściwości sądów powszechnych i szczególnych
- NTA dzielił się na 2 izby- ogólno administracyjną i skarbową
- Obradował w kompletach 3,7 osobowych lub zgromadzeniu ogólnym
- z kompetencji NTA wyłączono sprawy podlegające właściwości sądów powszechnych, mianowania na publiczne urzędy i stanowiska, załatwiane w drodze swobodnego uznania urzędnika, zagraniczne, sił zbrojnych, dyscyplinarnych
- Skargę do NTA można było wnieść po wyczerpaniu toku instancji administracyjnych, prawo jej wniesienia przysługiwało każdej osobie fizycznej lub prawnej, twierdzącej, że jej prawa naruszano lub obciążono obowiązkiem bez podstawy prawnej; należało wnieść ją w ciągu 2 miesięcy od doręczenia stronie zaskarżonej decyzji
- Trybunał posiadał uprawnienia kasacyjne ( tylko), mógł utrzymać decyzję w mocy lub ją uchylić w całości lub części, zobowiązując wydający ją organ do wydania nowej, jego wyroki były ostateczne
- na ziemiach byłego zaboru pruskiego funkcjonował system trójinstancyjnej kontroli administracji, który tworzyły wydziały powiatowe ( miejskie) w I instancji, wojewódzkie sądy administracyjne w II, oraz NTA w Warszawie, zasadniczo w III
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)