MOTYWOWANIE M otywowanie polega na wpływaniu (pobudzaniu, stymulowaniu) na zachowanie się człowieka za pośrednictwem określonych bodźców, które przekształcają się w motywy (pobudki) skłaniające do działania.
Motyw to stan psychiczny organizmu wywołany przez bodziec, który wyrażony jest przez potrzeby i dążenia, aspiracje, ambicje, instynkty i popędy.
Motywacja jest każdym wpływem, który wywołuje, ukierunkowuje i ożywia zachowanie człowieka. Motywacja obejmuje siły (cele, wyniki) tkwiące w człowieku lub oddziałujące na niego, które inicjują i kierują jego zachowaniem.
2. Podstawowe instrumenty motywowania pracownika do pracy. Motywowanie (pobudzanie) do pracy polega na stwarzaniu sytuacji nęcących lub przymusowych poprzez stosowanie:
określonych zachęt bądź to materialnych (płace, premie, nagrody), bądź niematerialnych (podziękowanie, prośba, pochwala, namowa),
środków przymusu (nakazów, dyrektyw, gróźb, kar).
Środki przymusu mają z reguły mniejszą moc motywowania niż środki zachęty, dlatego zadaniem kierownika jest pobudzanie pracowników do pracy w taki sposób, aby działali oni z ochotą i z własnej woli realizowali postawione przed nimi zadania.
Motywacja ludzi do pracy wynika z różnych pobudek, a zwłaszcza z chęci zaspokojenia potrzeb materialnych i duchowych, zainteresowań i aspiracji, skłonności wewnętrznych oraz przekonań i posłannictwa. Chwalebniejszymi i bardziej szczytnymi motywami do pracy są podniety wyższego rzędu, a zwłaszcza ideały osobiste, wyznawane poglądy i aspiracje, względy społeczne, kulturowe, towarzyskie itp.
Podstawowe instrumenty motywowania pracowników do pracy:
I. Środki zachęty
1. Bodźce materialne:
systemy plac,
premie,
nagrody,
mieszkania,
wyjazdy zagraniczne,
inne.
2. Bodźce niematerialne:
pochwały,
różne formy wyróżnień i podziękowań,
normy pracy,
systemy ocen pracowniczych,
formy współzawodnictwa,
szkolenia, restrukturyzacja i doskonalenie zawodowe,
badania okresowe i lecznictwo zawodowe,
odbiory ilościowe i jakościowe pracy,
wartościowanie pracy ,
przeglądy stanowisk pracy, sposoby formułowania i zlecanie zadań,
systemy kontroli wewnętrznej,
organizacja pracy i produkcji.
II. Środki perswazji:
1. Środki przymusu:
kary i groźby,
polecenia, nakazy i dyrektywy,
zarządzenia i instrukcje,
systemy dyscypliny pracy.
2. Środki namowy:
prośby,
(…)
… związanych z pracownikiem,
o treści pracy (zakresy obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności),
o wynikach pracy.
III. Partycypacja w zarządzaniu
1. Kapitałowa:
akcje pracownicze,
udziały w zyskach.
2. Decyzyjna: grupowe i zespołowe formy organizacji pracy,
koła jakości,
zebrania załogowe,
systemy informacyjno-decyzyjne,
badanie opinii załogi,
kontrakty menedżerskie.
3. Przedstawicielska:
rady nadzorcze…
… model F. Herzberga, teoria C Adelferda, D. McCIellanda oraz modele wzbogacania pracy.
Podejście sekwencyjne podkreśla sposób i przyczynę rozpoczęcia, zmiany lub zatrzymania działań prowadzących do osiągnięcia osobistych celów człowieka, np. wyższej płacy. W tym podejściu wyodrębnia się przykładowo teorie oczekiwań i model słuszności. Pracownik określa tu kolejno relacje między wysiłkiem i nagrodą…
… niż potrzeb niższego poziomu.
Model dwuczynnikowy Fredericka Herzberga koncentruje się na zadowoleniu lub niezadowoleniu z pracy. Stwierdził, że chociaż występowanie jakiegoś atrybutu pracy, jak np. odpowiedzialności, może zwiększyć satysfakcję, to brak tej cechy niekoniecznie powoduje niezadowolenie. W sytuacji natomiast braku jakiejś właściwości, np. bezpieczeństwa pracy, następuje niezadowolenie, chociaż…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)