To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenie 1
FOTOINTERPRETACJA ZDJĘĆ LOTNICZYCH
FOTOINTERPRETACJA ZDJĘĆ LOTNICZYCH
Fotointerpretacja - postępowanie mające na celu rozpoznanie i identyfikację obiektów, zjawisk i procesów zachodzących na
powierzchni Ziemi, a odwzorowanych na zdjęciach lotniczych lub satelitarnych. Rozróżnia się: f. kameralną — przeprowadzaną w warunkach
laboratoryjnych na podstawie obserwacji wizualnych z wykorzystaniem instrumentów ułatwiających widzenie stereoskopowe, f. polową —
wykorzystującą obserwacje przeprowadzane w terenie, oraz f. kombinowaną (polowo-kameralną).
Pod pojęciem odczytywania obrazów rozumie się wykrywanie obiektów (zjawisk, procesów) i rozpoznawanie ich, czyli zaklasyfikowanie
ich do określonej kategorii, jedynie na podstawie zjawisk widocznych bezpośrednio na obrazie. Jeśli w procesie odczytywania uwzględnimy
wzajemne powiązania między elementami krajobrazu i charakter rozmieszczenia obiektów lub zostaną włączone wskaźniki szersze, nie
zarejestrowane na obrazie ( np. inf. pochodzące z wywiadu terenowego, materiały kartograficzne itp.), wtedy mamy do czynienia z interpretacją.
Odczytywanie stanowi najprostszy etap opierający się na bezpośrednich cechach rozpoznawczych, które są nieodzowną właściwością
danego obiektu i charakteryzuję go pod względem geometrii, struktury, właściwości. Podczas fotointerpretacji uwzględniamy bezpośrednie
cechy obiektu:
1. Kształt obiektu – oprócz prostszych skojarzeń geometrycznych wskazuje na pochodzenie:
a. regularny – duże prawdopodobieństwo, że obiekt powstał w wyniku działalności człowieka,
b. nieregularny – duże prawdopodobieństwo, że obiekt jest pochodzenia naturalnego.
2. Wielkość obiektu – zależna od skali zdjęcia, jego rozdzielczości oraz rzeczywistych rozmiarów obiekt.
3. Fototon – stopień jasności obiektu zależy od charakteru powierzchni, kąta padania promieni słonecznych, pogody, parametrów sensora,
położenia punktu głównego,
4. Struktura obrazu – oddaje charakter powierzchni zarejestrowanego obiektu i reprezentuje sposób wykształcenia róznych obiektów
tworzących obraz. Określa się ją jako: gładką, drobno- i gruboziarnistą.
5. Tekstura – jest to przestrzenne uporządkowanie elementów obrazu w określony wzór (np. mozaika pól uprawnych); można wyróżnić
teksturę uporządkowaną, smugową, plamistą, liniową itp.
Przy fotointerpretacji wykorzystuje się również cechy pośrednie, które są oznakami logicznymi, wymagającymi od interpretatora odpowiedniej
wiedzy oraz znajomości zjawisk i procesów, które na podstawie danych obrazów da się wykryć, zbadać. Do cech pośrednich zaliczamy:
1. Cień rzucany przez dany obiekt – ułatwia rozpoznanie obiektu, umożliwia określenie jego wysokości oraz wykrycie i rozpoznawanie
obiektów słabo widocznych.
2. Rozmieszczenie topograficzne obiektu i jego powiązanie z innymi elementami terenu – pozwala, drogą dedukcyjną, po rozpoznaniu
pewnej ilości obiektów, zdefiniować treść rozpoznawalną na podstawie wzajemnej współzależności między obiektami (np. rzeka - most,
zabudowa wiejska –
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)