To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Bogdan Buczkowski
Międzynarodowe Transakcje Gospodarcze
Wykład I – Formalno – prawne uwarunkowania prowadzenia wymiany międzynarodowej
1. Formalno – prawne aspekty porozumienia handlu zagranicznego:
z dniem 01.01.1993r. w UE pojęcia import i eksport zostały zastąpione pojęciami wewnątrzwspólnotowej dostawy
towarów WDT (eksport) i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów WNT (import)
w tradycyjnym rozumieniu jest to eksport i import, tyle że towar nie przekracza granic celnych
eksportem towarów w rozumieniu art.2 pkt.8 ustawy o VAT nazywany jest wywóz towarów z terytorium Wspólnoty,
potwierdzony przez urząd celny wyjścia
Aby daną Czynność uznać za eksport towarów, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny wyjścia tzn. nie wystarczy posiadanie przez podatnika
dokumentu celnego lub potwierdzenia wystawionego przez wewnętrzny urząd celny Wspólnoty, gdyż
potwierdzenie musi nastąpić przez urząd celny przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty
wywóz musi nastąpić poza terytorium Wspólnoty tzn. poza terytoria Państw Członkowskich Wspólnoty
Europejskiej; eksportem dla celów VAT jest także wywóz towarów na terytoria wyłączone z terytorium Wspólnoty
Europejskiej
wywóz towarów musi być zrealizowany przez ściśle określone podmioty, przez dostawcę lub w jego imieniu, tzn.
eksport bezpośredni lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub w jego imieniu tzn. eksport
pośredni
za eksport uznaje się również tzw. eksport pośredni, czyli wywóz poza teren Wspólnoty dokonany przez nabywcę
mającego siedzibę poza terytorium Polski lub w jego imieniu
Eksportem nie jest:
wywóz towarów poza granicę Wspólnoty, gdy nie wiąże się to z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami
wywóz poza terytorium Wspólnoty na podstawie umowy użyczenia, gdyż w takim przypadku nie ma również
rozporządzania towarami; oddanie towaru do użycia na pewien czas może być co najwyżej traktowane jako
świadczenie usług
przemieszczenie towarów przez zarejestrowanego w Polsce tzn. czynnego podatnika VAT do własnego sklepu lub
magazynu znajdującego się poza terytorium Wspólnoty nie uznaje się za eksport towarów
Obrót międzynarodowy jest regulowany wieloma aktami prawnymi o różnej randze:
umowy międzynarodowe dwu- i wielostronne
ustawy
dyrektywy (obowiązują w sposób bezpośredni)
rozporządzenia (obowiązują w sposób nadrzędny)
2. Najważniejsze konwencje o charakterze uniwersalnym:
Konwencja genewska z 1930r. i 1931r. dotycząca unifikacji obrotu czekowego i wekslowego
Konwencja Haska (1964r.) wraz z załączonym do niej tzw. Jednolitymi Ustawami Haskimi. Konwencje były
opracowane przez Międzynarodowy Instytut Unifikacji Prawa Prywatnego – UNIDROIT
Konwencja o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów. Polska ratyfikowała tę konwencję i weszła
ona w życie dnia 1 grudnia 1995r.
Protokół o zmianie konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonego w Wiedniu
w 1980r. Polska ratyfikowała protokół i wszedł on w życie z dniem 1 grudnia 1995r.
Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, zwanej dalej konwencją
wiedeńską, w Wiedniu 1980r. Polska ratyfikowała konwencję i jest z nią związana od 1 czerwca 1996r.
PECL - Europejskie zasady zobowiązań umownych.
3. Zwyczaj handlowy:
Prawny walor zwyczaju – tzn. jego rola, miejsce, zakres zastosowania – jest określony przez prawo krajowe, właściwie dla
danej umowy. Oznacza to że strony mają swobodę, co do uzgadniania i zastosowania danego zwyczaju w granicach
obowiązującego prawa.
4. Prawo właściwe dla umowy:
przed przystąpieniem do zawarcia umowy międzynarodowej sprzedaży należy zastanowić się jakiemu prawu będzie
ona podlegała
Dr. Bogdan Buczkowski
Międzynarodowe Transakcje Gospodarcze
Wykład I – Formalno – prawne uwarunkowania prowadzenia wymiany międzynarodowej
wybrane prawo będzie rozstrzygało merytorycznie kwestie związane ze składanymi oświadczeniami stron i
podejmowanymi przez nie czynnościami. Pozwoli to na właściwą ocenę skutków prawnych takich czynności jak:
złożenie oferty
akceptacja oferty
podjęcie negocjacji z partnerem zagranicznym
podpisaniu porozumienia wstępnego
zawarcie umowy
Nie wszystkie jednak stosunki będą oceniane według prawa wybranego przez strony i tak:
zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych stron umowy będzie oceniona według prawa personalnego
każdej ze stron lub według prawa kraju miejsca siedziby
forma umowy oceniana jest na ogół według osobnych norm kolizyjnych i zwykle będzie to prawo miejsca zawarcia
umowy
każde państwo posiada przepisy z dziedziny prawa publicznego o charakterze imperatywnym tzw. ustawy o
bezpośrednim działaniu (np. przepisy dewizowe). Przepisy te mają wpływ na umowę i efektem ich działania może
być niezależność umowy lub jej części, albo niemożliwość jej wykonania
Strony zawierając umowę mają prawo wybrać system prawny, który będzie właściwy dla oceny faktu jej zawarcia, treści i
sposobu wykonania. Ta swoboda wyboru prawa jest kolizyjną autonomią woli stron. Tak więc mogą wybrać prawo krajowe
jednej ze stron lub i w przypadku konwersji prawo kraju trzeciego, neutralne dla obu stron.
Jeżeli żadna ze stron nie zgadza się na zastosowanie prawa państwa drugiej strony, to mogą podać je procedurze arbitrażowej
na podstawie akceptowanych ponadgranicznie zasad prawa. W praktyce będzie to oznaczało odesłanie się do praw
modelowych (np. zasady UNIDROIT).
W przypadku braku wybranego prawa, lub nieskuteczności dokonanego wyboru o wyborze prawa zadecyduje organ
rozstrzygający spór.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)