To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Forfaiting
Forfaiting z punktu widzenia idei produktu jest bardzo podobny do faktoringu. Jest usługą polegającą na tym, że ktoś nabywa nasze nieprzeterminowane wierzytelności (należności). Na tym jednak kończą się podobieństwa.
Forfaiting nie występuje w formie porównywalnej do niepełnej formy faktoringu - przy forfaitingu nie ma prawa regresji. Kolejną różnicą jest to, że forfaiting dotyczy najczęściej wierzytelności bardzo dużych. Umowy forfaitingowe zawierane są w przypadku długoterminowych kontraktów, często od roku do 10 lat (średnio na rynku polskim są zawierane na 6 - 7 lat).
Ponieważ nie ma możliwości zwrotu wierzytelności przez forfaitera, to wierzytelność musi zostać zabezpieczona (co w faktoringu nie występowało).
Forfaiting zawiera się w przypadku umów wymiany międzynarodowej (import/eksport). Forfaiting wiąże forfaitera (finansującego) z firmą w sposób trwały. Forfaiter pełni rolę swoistego centrum rozliczeniowego dla swojego klienta. Trwałość umowy forfaitingowej sprawia, że jest to bardzo dobry sposób na ekspansję zagraniczną do krajów wysokiego ryzyka (a jak wiadomo, najlepszy biznes robi się tam, gdzie ryzyko gospodarcze jest największe).
Obecnie większość umów forfaitingowych zawiera się na linii Europa Zachodnia - Ameryka Łacińska. Wynika to z faktu, że jest tam w miarę stabilny system finansowy, w miarę uboga gospodarka (co oznacza małą presję konkurencyjną na eksporterach) oraz brak wielu ograniczeń prawnych w prowadzeniu działalności gospodarczej (łatwo jest zaistnieć na danym rynku).
Etapy transakcji forfaitingu.
Pierwsze pytanie jakie powinniśmy sobie zadać planując jakąś międzynarodową transakcję, to: czy znajdziemy kogoś, kto będzie chciał nas ubezpieczyć?
Jeśli znajdziemy forfaitera, który uzna naszego klienta (odbiorcę naszych eksportowanych towarów) za pewnego, to zgodzi się wziąć na siebie jego należności. Następnie podpisujemy kontrakt handlowy. Od tego momentu następuje fizyczne sprzedawanie towarów. Sprawą konieczną do domknięcia transakcji jest ustalenie, kto będzie tą transakcję zabezpieczał. Podmiotem tym jest najczęściej bank lub rząd kraju, do którego eksportujemy lub kraju eksportera. Dokumenty dłużne (faktury za produkty) przedstawia się podmiotowi, który będzie awalizował dług - czyli np. bankowi. Awalizowanie jest przystąpieniem do długu. Oznacza to, że bank akceptuje dany dług i zobowiązuje się do jego zapłaty w przypadku niewypłacalności odbiorcy naszych produktów. Potwierdzone dokumenty dłużne trafiają do forfaitera, który wypłaca gotówkę dla eksportera. Dług leży u forfaitera. Jeśli termin długu upływa, to dokumenty wysyła się do firmy, która dany dług poręczyła - czyli np. do banku - bank płaci kwotę długu forfaiterowi i rozlicza się ze swoim klientem (czyli przedsiębiorstwem, które odebrało wyeksportowane przez nas towary).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)