To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SZKOŁA FRANKFURCKA - ruch paramarksistowski
Marks, Lukacs nie uważali się za klasę proletariatu. Przedstawiciele owej szkoły nie uważali się również za socjaldemokratów. Ich działalność ograniczała się raczej do krytyki.
Przedstawiciele (którymi zajmujemy się na wykładzie): M. Horkheimer (1895 - 1973), Adorno (1903 - 1970), Marcuse (1898 - 1980), Erich Fromm (1900 - 1980). Po drugiej wojnie światowej dołączył Habermas. W tej chwili szkoła już nie istnieje.
Historia.
Jest to szkoła niemiecka, musieli opuścić Niemcy, ze względu na rozwój faszyzmu. Reaktywowali działalność w USA. Zwarta grupa uległa rozproszeniu - pracowali na różnych uczelniach w USA. Fromm przeniósł się do Meksyku. Horkheimer i Adorno musieli przejść na wcześniejszą emeryturę z powodu bojkotu studentów w 1968, obaj powrócili do Niemiec.
Adorno - „Dialektyka negatywna” (dialektyka odwrotna do tej uprawianej przez Hegla). Adorno odwołuje się do wielu filozofów. Atakował Heideggera, krytykował jego filozofię.
Habermas - uważa się za kontynuatora myśli Marksa, choć wnosi wiele nowego do myśli swojego mistrza. Podstawą jego poglądów były badania antropologiczne. Zakładał, że ludzie z natury są dobrzy, sprawiedliwi itp. Widział upadek moralności i poczucia sensu, ale nie uważał, żeby filozofia miała zajmować się tymi kwestiami. Habermas jest nieczuły na oczekiwania jednostki.
1. Człowiek i jego problemy.
- ludzka natura nabrała sensu empirycznego;
- paradygmat porozumienia w społeczeństwie - struktury racjonalności
- sprzyjał wyzwoleniu człowieka jako jednostki ze społeczeństwa - pełna emancypacja
- światopogląd komunikacyjny
- brak pozytywnej teorii dobrego życia
- filozofia może być uprawiana pod kątem sprawiedliwości
- postmodernizm - z dawnymi problemami filozofii lepiej radzą sobie dziennikarze, krytycy literaccy, poeci.
Wspólna praca Horkheimera i Adorno. Przesłanki teoretyczne. (Ekonomiczna teoria społeczeństwa Marksa jest najważniejszym aspektem ich rozważań i ich podobieństw do „mistrza”).
1. Marksistowska teoria życia społecznego - o uniwersalności pracy społecznej, sfera pracy jako koncepcja absolutu.
2. Procesy społeczne - wszelkie treści zawierają ukryte treści społeczne, to jest właśnie to co chcemy i możemy poznać. Wszyscy przedstawiciele Szkoły Frankfurckiej zgadzali się z tymi słowami.
3. Procesy ekonomiczne (procesy wymiany) za Marksa funkcjonowały inaczej, teraz obejmują całość naszego życia (kulturę, sztukę...)
4. Antagonizm klasowy. Ta szkoła jest w pewnym stopniu niesamodzielna, nie rozważają szczegółowo, przejmują pewne tezy z „Kapitału” i z Lucatsa. W swoich inspiracjach jest niezwykle zależna - stąd problem z interpretacją ich myśli - gdzie zaczyna się Marks, a gdzie myśl szkoły frankfurckiej?
(…)
… to co jest nam dane w doświadczeniu. Myślenie odnosi się do dyskursywnych pojęć (nie ma co liczyć, jak w filozofii życia, na rzeczywistość). Myśląc musimy używać pojęć, choć wiążą się z tym pewnego rodzaju niebezpieczeństwa.
Metoda.
Już pojedynczy fakt pozwala nam dostrzec rzeczywistość. „Zanurzanie się w faktach” - w faktach daje się wypatrzyć pewną ogólność. Rozdzielenie podmiot - przedmiot; myślenie…
… może być ona teraz jedynie NEGACJĄ. Wyzwolenie dialektyki z reguł nie jest czymś absolutnym. Teoria Adorno nie ma uzasadnienia.
Adorno a Horkheimer.
Hoirkheimer - 1) obiektywna rzeczywistość nie może pokryć się z systemem. 2) Dialektyka nie miała charakteru negatywnego. 3) rozziew pomiędzy przedmiotem a podmiotem.
Wnioski:
Dialektyka jako czynność, zbliżanie się do tego co nietożsame. Adorno demonstruje swoją filozofię…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)