Filozofia krytyczna Kanta - omówienie

Filozofia krytyczna Kanta Kant pyta o to jak możliwa jest nauka i dzięki czemu istnieje, na czym się opiera
Nauka ma charakter doświadczalny (eksperymentalny) ale jest też apriori:
Formy zmysłowej naoczności:
- przestrzeń- warunek możliwości zjawisk zewnętrznych
- czas- formalny warunek zjawisk
Nie możemy ich wywieść z doświadczenia i nie możemy sobie wyobrazić że nie ma przestrzeni choć może być ona pusta. Czas to konieczne wyobrażenie leżące u podstaw wrażeń naocznych
Przestrzenie istnieją jednocześnie a czasy następują po sobie
Transcendentalna idealność- nie są dane fizycznie ale są warunkami zjawisk, czas i przestrzeń wyznaczają relację podmiotowo- przedmiotową
Formy czasu i przestrzeni dotyczą wrażeń i je porządkują ale to za mało by mówić o nauce. Potrzebne jest myślenie- pojęcie intelektu kategorie występują w czystym intelekcie
Pojęcie to akt myślenia a myślenie jest operacją
Z kategorii najważniejsza jest przyczynowość- nie da się jej wyciągnąć z doświadczenia. Związek przyczynowo-skutkowy jest tu konieczny
Pojęcie wypowiedziane z empirii jest zawsze przypadkowe np.: z larwy motyl
Na rzeczywistość patrzymy przez związki przyczynowo- skutkowe. Wyciągamy z doświadczenia to, co włożyliśmy tzn. przyczyna ma się zachować w określony sposób. Kategorie intelektu są wiedzotwórcze- umożliwiają wiedzę. Wiedza naukowa stosuje się do możliwego doświadczenia
... zobacz całą notatkę