To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
FILOZOFIA ŻYDOWSKA I ARABSKA Filozofia arabska Badania nad tą nią to przełom XIX i XX wieku. Wtedy podzielono scholastykę na arabską, żydowską i łacińską. Gdy w Grecji, po zamknięciu Akademii Platona, zabrakło warunków do uprawiania filozofii, znalazła sobie warunki w Persji (Iran), a potem przeniosła się do Syrii (Porfiriusz, Jamblich). W VII wieku następuje jej rozkwit a jej ośrodkiem staje się Bagdad (Irak). W IX wieku na arabski przekłada się z syryjskiego wiele pism Arystotelesa. Tłumaczenie stają się jednym z wielu zadań ludzi interesujących się filozofią. W X wieku powstaje instytut tłumaczenia. Tłumaczy się z greki głównie Arystotelesa, również wiele Platona i neoplatończyków. Od VIII wieku aż do XII wieku filozofia arabska kwitnie. Na wschodzie centrum był Bagdad, później Kordoba w Hiszpanii. Kierunki filozofii arabskiej arystotelesowsko - platoński - Arystoteles dla Arabów jest zabarwiony platonizmem, mottekalemini - ortodoksyjni teologowie islamu, mistycyzm arabski - nawiązuje do grupy Sufich XII wiek, czołowy przedstawiciel Algazel - prąd zdecydowanie antyfilozoficzny, doprowadził do jej zaginięcia.
Arystotelizm arabski Twórcą był Alkendi (+873) - tłumacz, komentator Arystotelesa, zwolennik teologii negatywnej. W X wieku Alfarabi - pracuje w Bagdadzie; Arystotelesa interpretuje emanacyjnie, przedmiotem zainteresowania staje się intelekt czynny; akcentuje przygodność świata. Domaga się istnienia bytów koniecznych. Z bytu koniecznego emanują inne, stanowiące świat. Każdy byt ma swoją istotę a filozofia ma ją poznać. Awicenna - Abu Ali Ibn Sina (+1037) Urodzony w 980 r. w Bucharze (dzisiaj Tadżykistan) czytał mając 5 lat, gdy miał 9 pokonywał w dyskusjach swego nauczyciela, gdy miał 14 lat znał całą ówczesną wiedzę. Kiedy uzdrowił jednego z książąt, mógł poprosić o wszystko; poprosił o możliwość skorzystania z biblioteki. Kiedy przeczytał książkę zwykle pamiętał dobrze jej treść. Nie znał rozrywek, niewiele sypiał. Jego zdolności szybko zwróciły uwagę władców i jeden mianowała go wezyrem (ministrem), szybko jednak traci to stanowisko, chciał bowiem walczyć z biurokracją. Po zmianie władcy historia powtórzyła się. Kochał filozofię i politykę. Przeczuwał swoją śmierć, majątek rozdał ubogim: „ Umieramy i zabieramy ze sobą tylko jedno, świadomość, że nie dowiedzieliśmy się niczego ” - miał powiedzieć na łożu śmierci. Kto traci wiarę w wyzdrowienie, ten umiera. Odkrył problem stresu. Jego księgi uznano za szkodzące władcy i spalono, miał kilku uczniów którzy przechowali te księgi narażając własne życie. Pisma: „Szifa” - księga uzdrowienia, „Kanon medycyny”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)