Fazy rozwoju miasta (wg. Klaassera i Rolekina) I faza urbanizacji - ludność masowo napływa do miast, (głównie wiejska) rozwój przemysłu i złe warunki życia na wsi, wzrasta gęstość zaludniania miast (najszybciej w centrum), brak komunikacji i trudności z przemieszczaniem się. Proces wygasa gdy miasto nie jest w stanie przyjąć więcej ludności. Dla ludności wiejskiej istotne było zatrudnienie a nie jakość życia.
II faza suburbanizacji - nowa fala napływu ludności do miast, w wyniku rozwoju komunikacji miast, nowe miejsca pracy związane z rozwojem przemysłu. Ludzie zaczęli zwracać uwagę na środowisko, warunki życia, jakość usług itp. Maleje gęstość w centrum, kosztem peryferii (strefy podmiejskie) powstają suburbia.
III faza dezurbanizacji - kryzys ośrodków miejskich, przemieszczanie się ludności do stref słabiej zaludnionych. Duży napływ ludności spowodował, że jakość życia w centrum się pogorszyła. Wiele miast w wyniku koncentracji przekroczyła próg społecznej akceptowalności. Warunki są coraz gorsze, rosną koszty życia w mieście. Tłok w mieście, brak ulic i parkingów, potrzebne są nowe systemy infrastruktury komunikacyjnej. Miasta zamykają centra dla aut, pogarszając dostępność do miejsc pracy i usług. Wyburza się zabudowę pod drogi i parkingi. Na peryferiach tworzą się wielkie osiedla (lepiej się żyje niż w centrum). Pojawia się tendencja poprawy warunków życia w centrum. Ta faza prowadzi do degradacji i upadku miast.
IV faza reurbanizacji - polega na rekonstrukcji systemu miejskiego, są to działania na rzecz ożywienia miasta. Modernizacja zasobów mieszkaniowych, przebudowa śródmieścia i układu komunikacyjnego, ulepszenie transportu, wydzielenie stref tylko dla pieszych, rozbudowa infrastruktury technicznej i społecznej
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)