To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ewolucja modelu organizacyjnego partii politycznej Partia kadrowa a partia masowa Maurice Duverger dzieli partie ze względu na strukturę organizacyjną oraz funkcje, jakie pełnią one wobec swych członków i wyborców na partie kadrowe i masowe. Podział ten nie uwzględnia liczby członków partii. PARTIA KADROWA PARTIA MASOWA • podstawą organizacyjną komitet ( caucus ), czyli struktura obejmująca swym zasięgiem znaczne terytorium, bardzo luźna, niezorientowana na przyciąganie dużej liczby członków • członkowie komitetu wchodzą do niego na zasadzie kooptacji, a nie formalnych reguł; kryterium kooptacji opierało się na pozycji społecznej lub określonych umiejętnościach • indywidualny, osobisty wymiar uczestnictwa w miejsce reprezentacji jakiejś spójnej i określonej grupy społecznej • aktywność komitetu ma charakter sezonowy, związany z cyklami wyborczymi • komitet posiada dużą autonomię oraz swobodę działania w ramach partii • struktura zdecentralizowana • wg Duvergera typ archaiczny, związany z XIX-wiecznymi partiami działającymi w warunkach ograniczonego prawa wyborczego; w XX wieku pojawia się w partiach republikańskich oraz w partiach konserwatywnych i liberalnych • partia zwraca się przede wszystkim do klas wyższych i średnich • konkurencja wyborcza ograniczona i kontrolowana przez uczestników gry politycznej • podstawą organizacyjną filia ( branch ), która ma charakter terenowy i jest wyraźnie nastawiona na przyciąganie dużej liczby członków • wyraźnie sformalizowana struktura wewnętrzna, rozbudowana aktywność, mająca na celu utrzymanie ścisłego związku z członkami • zebrania filii są regularne, nieuzależnione od cykli wyborczych • partia angażuje się w organizowanie swoim członkom życia pozapartyjnego; przynależność do partii masowej równa się określonemu stylowi życia • partia zwraca się do wyraźnie określonej grupy społecznej • narodziny partii masowej należy wiązać z pierwszymi partiami socjalistycznymi (partiami klasy robotniczej) • model ten w późniejszym okresie został rozpowszechniony i przyjęty przez partie reprezentujące inny odcień ideologiczny • wzorzec wyborczy: ugrupowania starają się opanować rynek wyborczy poprzez zamykanie określonych segmentów elektoratu Sigmun Neuman określa wyżej opisane typy partii jako odpowiednio partię indywidualnej reprezentacji oraz partię integracyjną (rozbudowana działalność pozapolityczna, zajmowanie się członkami „od kołyski po grób”). Partia wyborcza Koncepcja Otto Kirchheimera, wg którego w okresie powojennym w Europie wyjątkiem stały się
(…)
… w
konstytucji lub w ustawach – ustawa o partiach politycznych, ordynacja wyborcza).
Organizacja – względnie trwałe, celowe uregulowanie ludzkich działań lub zachowań.
Instytucja – wyposażenie działań i zachowań w ramach organizacji w sens i znaczenie oparte na
odnoszących się do nich normach, wartościach i symbolach; instytucja ma szerszy sens kulturowy
od organizacji.
Proces instytucjonalizacji organizacji formalnych – wiąże się z wykształceniem w organizacji
określonych i specyficznych celów, wartości oraz norm rządzących jej działaniem; stają się one
przedmiotem identyfikacji członków, co z kolei wpływa na trwałość, stabilność i spójność
organizacyjną, a także na lojalność członków.
Proces instytucjonalizacji wiąże się z trwaniem organizacji w czasie, z nawarstwianiem się
kolejnych elementów sprawiających…
… się poprzednich
Byłe partie komunistyczne miały mocniejsze podstawy od pozostałych ugrupowań – fundamenty
organizacyjne, bazę członkowską oraz oparcie materialne. Na ich niekorzyść działało niechętne
nastawienie społeczeństwa i podmiotów politycznych.
Partie wyłaniające się z ruchów masowych (Solidarność) musiały wyodrębnić się z heterogenicznej
struktury i wykreować własny obraz ideowy. Często dochodziło do tego w atmosferze konfliktu
personalnego.
Przykład Solidarności: Porozumienie Centrum, Ruch Obywatelski – Akcja Demokratyczna, Forum
Prawicy Demokratycznej, później Akcja Wyborcza Solidarność.
Czynnikiem utrudniającym instytucjonalizację może być niejasność podziałów socjopolitycznych
(połączenie przekształceń politycznych, gospodarczych i społecznych), co prowadziło do
niejasności oblicza ideowo-programowego…
… struktury zdolne wchłonąć dużą liczbę osób, jednak nie stara się tego
dokonać
• rezygnacja z zaangażowanie członków w codzienną pracę oraz z ich współpracy w
sytuacjach szczególnych (np. kampania wyborcza)
• członkowie przestają być liczącą się bazą finansową partii; pojawienie się subwencji
rządowych
• wzrasta znaczenie elity przywódczej partii
• rezygnacja z reprezentacji jednej wyraźniej grupy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)