To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
EWARYST ESTKOWSKI Ewaryst Estkowski urodził się 26 października 1820 roku w Drzązgowie koło Kostrzyna , zmarł 15 sierpnia 1856 roku w Soden, w Niemczech. Polski pedagog, wielkopolski działacz oświatowy, publicysta, teoretyk i pisarz dla ludu.
Był synem właścicieli gospodarstwa rolnego (zubożałego szlachcica). W młodości przeszedł tortury metod nauczania szkoły pruskiej, które zadecydowały o jego drodze życiowej. Uczył się w Krzepiszynie, potem w Powidłu. Nauczyciele uznawali go za niezdolnego do nauki, więc jakiś czas pracował jako stolarz, aby potem wrócić do szkoły.
Mając lat 15 zdał do seminarium nauczycielskiego. Przedmioty, które najbardziej go zajmowały to matematyka, pedagogika, fizyka, historia i religia. W 1839 roku dostał świadectwo ukończenia seminarium, uprawniającego go do nauczania w szkole elementarnej , po czym podjął pracę nauczyciela w Wojciechowie koło Śremu . Brał udział w wydarzeniach Wiosny Ludów w 1848 roku, przez co zakazano mu pracy w zawodzie nauczyciela.
W ciągłej pracy nad sobą doszedł do przekonania, „ że tylko w pilnej pracy w kształceniu się umysłowym, w cnotliwym życiu i poświęceniu się dla bliźnich szczęście prawdziwe znaleźć można ” i tę prawdę wcielił w życie. Zaczął spisywać swe przemyślenia nad pracą pedagogiczną i przesyłał je do Poznania, gdzie drukowano je artykuły w „ Orędowniku Naukowym ” . W 1845 roku redagował pierwsze w Poznaniu „ Pismo dla Nauczycieli i Ludu Wiejskiego ” , pisywał dla „ Tygodnika literack iego ” , pracował także w Lidze Polskiej w komisji wydawnictw dla ludu. Przejęty zasadami demokracji, rozwinął działalność nad przygotowaniem ludu do pracy w wolnej ojczyźnie. „ W wolnej Polsce - pisał Estkowski - pracowałbym najwięcej nad uszlachetnieniem, oświeceniem i udoskonaleniem ludu polskiego ” . Jako rzecznik zbudowania oświaty powszechnej na fundamencie narodowym domagał się szkoły narodowej z polskim językiem nauczania. Pod wpływem przykrych doświadczeń stwierdził, że szkoła elementarna powinna nauczać w języku ojczystym. Uważał, że język niemiecki może przynieść korzyści jedynie w szkole średniej, młodzieży zmierzającej do pracy naukowej.
Usiłował wpoić wszystkim nauczycielom, że każdy z nich powinien kształcić się przez całe życie, wypracować własne metody nauczania i wychowywania. On sam przygotował tablice pomocnicze. Porzucił metodę mechaniczno-pamięciową i oparł nauczanie na znajomości rzeczy, zbliżył je do sposobu myślenia dzieci i ich zainteresowań. Punktem wyjścia dla każdej lekcji uczynił doświadczenia i spostrzeżenia dzieci.
Twierdził, że dobry nauczyciel nie może ograniczać się do pracy dydaktyczno-wychowawczej, ale powinien również własnym przykładem wywierać wpływ na dorosłych mieszkańców wsi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)