To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Etyka mowy, której celem jest legitymizowanie zasad z trzeciego poziomu. Te zasady są przyjmowane monologicznie. Ludzie się powinni porozumieć co do tych zasad. Wg Habermasa zasady racjonalizują pewne potrzeby ludzkie. Habermas sprowadza wszystko do kategorii potrzeb, które należy ujawnić i przedyskutować. Interpretacja potrzeb tematem dyskursu, który ma prowadzić do porozumienia i zgody. Liczy się tylko silniejszy argument. Żeby mogła się pojawić komunikacja. Międzyludzka muszą zaistnieć cztery warunki wstępne, które są niezbędne. Warunki te odnoszą się do poszczególnych wypowiedzi:
Wypowiedź musi być zrozumiała
Wypowiedź musi być prawdziwa
Wypowiedź musi być właściwa (wspólne nastawienie normatywne partnerów rozmowy)
Wypowiedź musi być szczera ( szczerość nie daje się wyjaśnić przez dyskurs, tylko poprzez zachowanie)
Tożsamość zakłada opanowanie kompetencji komunikacyjnego działania, zdolności wyrażania i uzasadniania potrzeb.
Niższe stany rozwojowe są przezwyciężone ale zachowane. Nie chodzi o to aby jednostka nie wykonywała ról społecznych ale żeby miała do nich dystans, który może prowadzić do zmiany przepisów tej roli, które jednak wymagają porozumienia z innymi.
Człowiek dojrzały wg tej teorii jest autonomiczny, odpowiedzialny, kompetentny. Świat jest rozumiany nie jako dany ale zadany do tworzenia, którego reguły podlegają krytyce. Powstaje kwestia prawomocności świata. Świat otwarty. Otwartość przejawia się w otwartości na nowe reguły i zasady. Dojrzała osobowość jest zdolna do sprzeciwu i krytyki wobec tego, co jedynie dopuszczalne. Potrzebna więc zdolność do wejścia w konflikt, który wymaga umiejętności argumentacji. Do triady Kolhberga, Habermasa nawiązała pedagogika krytyczna. Ogół instytucji, procesów, praktyk sprzyjających rozwojowi jako pojęcie EDUKACJI. Nacisk położony na instytucje. Zadaniem pedagogiki krytycznej wskazanie i znoszenie blokad rozwojowych istniejących w instytucjach. Pedagogika krytyczna pyta więc : jak wyglądają strategie edukacyjne. Strategia kolektywistyczna i indywidualistyczna.
Na pierwszym poziomie (przedkonwencjonalnym) dba się wyłącznie o własny interes (tożsamość naturalna). Strategia indywidualistyczna będzie wzmacniać te działania, które są na tym poziomie czyli blokowanie przejścia do stadium wyższego. Na poziomie konwencjonalnym (tożsamość w roli), strategia indywidualistyczna uczy ustawicznego zabiegania o bycie najlepszym w skali, która jest już istnieje, maksimum dyscypliny wobec respektowania zasad i reguł. Gorliwość w afirmacji tych reguł. Ideałem będzie zmieszczenie się w ideale, horyzoncie oczekiwań społecznych ale zarazem bycie najlepszym. Znów blokada, jednostka konformizuję się jeszcze bardziej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)