To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Etapy rozwoju liberalizmu
Liberalizm klasyczny - schyłek XVII w. do połowy XIX w, reprezentowany przez Locka, Monteskiusza, Diderota, Smitha, Woltera, Benthama, J.S. Milla (prekursor nowego nurtu) - koncentrował się na zagadnieniu uprawnień naturalnych jednostki i obroną równości wobec praw natury, odrzucenie egalitaryzmu w sferze politycznej i społecznej, godząc się na równość w sferze społeczno-ekonomicznej jednostka ogranicza swoją wolność (albo chcemy więcej wolności i mniej równości, albo odwrotnie). Negatywna ocena dążeń do zaprowadzenia demokracji politycznej (obawa przed dyktaturą większości). Nadużyciem jest określanie klasycznych liberałów jako demokratów. Uważają, że nie każdy może rządzić (cenzus majątku, wykształcenia). Jednostka najpierw musi się nauczyć kierować sobą i swoim majątkiem, a jeśli go nie posiada to nie nabędzie kwalifikacji do rządzenia. Równość wobec prawa, ale nie w sferze socjalnej.
2 podokresy:
Liberalizm arystokratyczny - Locke, Monteskiusz, Constant. Gotowość kompromisu między arystokracją a mieszczaństwem, próba pogodzenia interesów tych warstw na gruncie monarchii konstytucyjnej, pod warunkiem ze arystokracja będzie gotowa na ten kompromis
Liberalizm mieszczański - pozostali. Bardziej radykalny, odrzucenie wchodzenia w kompromis ze starymi siłami, które powinny odejść i nie blokować budowy nowego świata.
Liberalizm demokratyczny - połowa XIX w do I WŚ. Łączy główne idee liberalizmu z jednoczesnym poparciem dla ustroju demokracji obywatelskiej i powszechnym prawie wyborczym i akceptacji gospodarczego interwencjonalizmu państwa. Liberalizm klasyczny nadal funkcjonuje, ale jakby na obrzeżu, postrzegany jako konserwatywny przez nowy nurt. Prymat jednostki posiadającej równe prawa wyborcze. Społeczeństwo jako suma grup społecznych zróżnicowanych interesach, które ma harmonizować państwo za pomocą władzy demokratycznej. Reprezentowany przez Lincolna, Jeffersona, Pain'a. Najbardziej znanym reprezentantem liberalizmu klasycznego w tym czasie był Acton. Rozwój teorii państwa i prawa Craesena.
Liberalizm socjalny - lata 70-te XX w. Wzbogacenie liberalizmu o wątki socjalne, w sposób dynamiczny zapoczątkował wielki kryzys 29-33. Potrzeba przywrócenia funkcji państwa w sferze gospodarczej, wolny rynek nie może zostać pozostawiony samemu sobie. Otwarcie na idee socjalne w celu rywalizacji z ruchem socjalistycznym i komunistycznym. Liberalizm miał dość duże kłopoty z utrzymaniem się na rynku idei -poddawany był krytycznemu osądowi, pojawił się kryzys parlamentaryzmu nierozerwalnie związanym z liberalizmem zaczęto, więc reagować na idee socjalne. Część zaś trwała przy starych ideach. Pogardliwie nazywany rewizjonizmem. Istnieją bariery w sferze socjalnej uniemożliwiające jednostce korzystanie z równości uprawnień. Dlatego państwo powinno podjąć działania, aby stworzyć równe szanse dla wszystkich obywateli. Potrzeba ingerencji państwa w życie gospodarcze, ale w takim zakresie, aby nie wyeliminować regulacji rynkowej. Koncepcja liberalnego państwa dobrobytu. Przedstawiciele:
(…)
… nie są w stanie udźwignąć ciężaru państwa opiekuńczego, brak środków finansowych. Zaczęto, więc powracać do idei liberalizmu klasycznego - powrót do wolnego rynku, zawężanie funkcji państwa w sferze ekonomicznej i politycznej. Reakcja na autorytaryzmy i totalitaryzmy XX w. oraz na państwa dobrobytu. Trwa po obecne czasy (od lat 70-tych). M Freedman - Państwo ma kierować środkami finansowymi, stabilny pieniądz…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)