To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mało znanym w polskich warunkach sposobem powiększania kapitałów własnych jest emisja akcji zamiennych na obligacje. Ten sposób finansowania jest oferowany przez fundusze venture capital. Wycofują się one z finansowanego przedsięwzięcia nie klasycznie lecz poprzez zamianę akcji na obligacje. Decydując się na wsparcie procesu przywrócenia równowagi kapitałowej, wchodzą do firm jako akcjonariusze uzyskując większą kontrolę nad działalnością firmy, niż dawcy kapitału obcego. Taka sytuacja jest korzystna dla spółki, otrzymuje ona bowiem zasilenie kapitałowe bez dodatkowego, bieżącego obciążenia obsługą długu. W późniejszym okresie, po odbudowaniu pozycji finansowej spółki, akcje zostają zamienione na zobowiązania w formie obligacji. Daje to szansę zbudowania optymalnej struktury kapitału i korzystania z efektu dzwigni finansowej. Stosunkowo trudną do wykorzystania techniką podnoszenia kapitałów stałych, w warunkach utraty krótkoterminowej równowagi kapitałowej, jest emisja nowej serii akcji. Z uwagi na większe ryzyko, mogą powstać problemy z jej uplasowaniem. Oferta zakupu akcji jest, w pierwszej kolejności, adresowana do aktualnych akcjonariuszy, gdyż to oni powinni być zainteresowani utrzymaniem swego stanu posiadania. Muszą oni jednak dostrzec korzyści powiększenia tego stanu. Zatem zarząd spółki musi przedstawić na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, wiarygodną projekcję poprawy wyników finansowych. W przypadku powstania problemów z objęciem nowej serii akcji, zarząd podejmie próbę pozyskania inwestora strategicznego. Może nim być inwestor finansowy, który dokapitalizuje spółkę, bądź inwestor branżowy, który wniesie nie tylko kapitał ale również odpowiednie know-how. Wejście inwestora do spółki poprzedza zazwyczaj umowa inwestycyjna zawarta pomiędzy inwestorem, spółką oraz jej dotychczasowymi właścicielami. Łączy się ono z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki
w wyniku czego inwestor obejmuje akcje (udziały) w spółce lub też równocześnie nabywa akcje od dotychczasowych akcjonariuszy.
Współpraca pomiędzy inwestorem, wspólnikami i spółką, jak pokazuje doświadczenie wielu polskich firm może układać się różnie. W zależności od udziału kapitałowego, inwestorzy ci w pierwszej kolejności dokonują wymiany zarządu i rady nadzorczej. Decyzje o wprowadzeniu inwestora strategicznego często podejmowane są za późno. Zarządy przedsiębiorstw, świadome zagrożenia swoich pozycji w przedsiębiorstwie, niechętnie podejmują takie decyzje. Obserwacja praktyki pozwala zauważyć zaniżanie wartości firm. Dokonywane jest ono przez zaniżanie zysków przed wejściem inwestora i wykorzystywanie utworzonych rezerw w późniejszym okresie. Ma to na celu uwidocznienie poprawy wyników finansowych, których brak prowadzi najczęściej do zmian w zarządzie. Inwestor strategiczny najczęściej analizuje firmę, nie z punktu widzenia bieżących trudności finansowych, lecz przy uwzględnieniu swoich szerszych, długookresowych interesów. Środki z nowej emisji, objętej przez niego, zostają skierowane częściowo na oddłużenie firmy, co zmienia strukturę kapitału i prowadzi do wzrostu zdolności kredytowej. Część tych środków kierowana jest na szeroko pojęty rozwój poprawiający pozycję firmy na rynku.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)