To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
W. Dajczak. Notatka składa się z 4 stron.
5.4.4. (bez 5.4.4.3.) Emfiteuza jest to dzierżawa wieczysta
dziedziczna
zbywalna
oczynszowana
była chroniona przez pretora za pomocą:
interdytku uti possidetis (ochrona posesoryjna)
wzorowaną na windykacji, skuteczną erga omnes skargą in rem prawo pretorskie dokonało jej urzeczowienia
dopóki emfiteuta płacił czynsz i podatki, nie mógł być usunięty z gruntu
mogło to nastąpić jedynie przez prawo pierwokupu przysługujące właścicielowi
Superficies prawo powierzchni lub zabudowy, uprawniało do korzystania z budynku stojącego na cudzym gruncie
dziedziczne
zbywalne
odpłatne
właściciel pobierał umiarkowany czynsz roczny
na gruncie prowincjonalnym vectigal na gruncie prywatnym isolarium stanowisko prywatne superficjariusza było podobne do stanowiska emfiteuty, ale:
nie musiał on powiadamiać właściciela o zbywaniu swojego prawa
właścicielowi nie przysługiwało prawo pierwokupu
ochrona pretorska:
interdykt de superficiebus (wzorowany na uti possidetis )
skarga petytoryjna in factum actio Publiciana , jeśli nabył prawo od niewłaściciela
5.4.5. (5.4.5.1. , 5.4.5.2.) Zastaw stanowił realne lub rzeczowe zabezpieczenie kredytu umożliwiające wierzycielowi zastawnemu, zwanemu zastawnikiem, bezpośrednie zaspokojenie swych roszczeń z wartości majątkowych podmiotu ustanawiającego zastaw (zastawca), a zatem albo samego dłużnika, albo osób trzecich
zastawnikowi przysługiwała skarga rzeczowa, która wyłączała zastaw z masy konkursowej w ten sam sposób, w jaki wyłączało się przypadkowo będące w majątku dłużnika rzeczy (egzekucja uniwersalna)
rzeczową skargę zastawniczą można było wytaczać na każdym etapie egzekucji
nawet po dokonaniu licytacji, przysługiwała ona nabywcy
zastawnik miał pierwszeństwo w stosunku do wierzycieli dysponujących przywilejem egzekucyjnym
pierwszeństwo fiskusa było absolutne
Rozwój historyczny zastawu i jego formy epoka archaiczna: przeniesienie prawa własności za pomocą mancypacji ( fiducia ), ponieważ nieznany był wtedy jeszcze, jako prawo na rzeczy cudzej
przewłaszczenie na zabezpieczenie rzeczy
rzecz należeć musiała do kategorii res mancipi dokonane przez dłużnika lub osobę trzecią
formalne: dokonywane mancypacją lub in iure cessio dawało wierzycielowi maksimum uprawnień
na mocy dodatkowej umowy zobowiązywało go do zwrotnego przewłaszczenia rzeczy w przypadku spełnienia roszczeń
(…)
… nie zależała od istnienia zabezpieczanej wierzytelności
zastaw zabezpieczał wyłącznie tę wierzytelność, dla której istniał
wyjątek stanowiło prawo zatrzymania przedmiotu zastawu, przyznane wierzycielowi z tytułu innych należności przysługujących mu od tego samego dłużnika, mimo, że nie były zabezpieczone zastawem (ius retentionis)
prawo to chronione było exceptio doli (w tym wypadku nadużycie prawa)
stanowiło…
… na sprzedaż
Zastaw na prawach
wszystko, co może być sprzedane, może być zastawione
dopuszczono zastaw udziału we współwłasności
rzeczy zbiorowych
w stosunku do praw rzeczowych:
użytkowanie
oznaczało zastawienie przyszłych owoców
służebności gruntów wiejskich
emfiteuza
superficies
Zastawienie zastawu (pignus pignioris) dopuściła dopiero jurysprudencja późnoklasyczna.
Umożliwienie zastawienia wierzytelności…
… (z umowy)
ex delicto (z czynu niedozwolonego)
quasi ex contractu (jakby z umowy)
quasi ex delicjo (jakby z czynu niedozwolonego)
Nominalizm kontraktowy a swoboda umów
w prawie antycznym zobowiązania powstawały tylko na mocy umów określonych przez prawo (nominalizm kontraktowy)
z gołej umowy nie powstaje skarga
kontrakty nazwane:
formalne przyrzeczenie (stipulatio)
pożyczka (mutuum)
użyczenie (commodatum…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)