Zastaw- opracowanie

Kontrakt zastawniczy (pignus).
Był to kontrakt, w którym zastawca wydawał zastawnikowi jakąś rzecz w posiadanie na zabezpieczenie istniejącego długu, a zastawnik zobowiązywał się zwrócić tą rzecz w razie spłaty długu lub też wydać zastawcy nadwyżkę ponad ten dług, uzyskaną ze sprzedaży rzeczy zastawionej.
Pignus należał do kontraktów realnych, dwustronnie zobowiązujących niezupełnie, bonae fidei.
Zastawca jak i zastawnik odpowiadali równo za dolus i omnis culpa. Poza tym zastawca: a) otrzymywał kredyt, b) obowiązany był zwrócić zastawnikowi ewentualne nakłady i wydatki poczynione w celowy sposób na rzecz zastawu i do wyrównania wyrządzonych szkód. Zastawnik: a) otrzymywał zabezpieczenie udzielonego kredytu, b) musiał się opiekować rzeczą zastawioną z całą starannością, c) nie mógł używać samowolnie rzeczy zastawionej  furtum usus, d) nie mógł pobierać pożytków (wyjątek stanowi zastaw antychretyczny) oraz e) zobowiązany był zwrócić rzecz lub nadwyżkę ze sprzedaży (superfluum, hyperocha).
Ochrona procesowa. Zastawcy do zwrotu rzeczy zastawionej lub nadwyżki osiągniętej z jej sprzedaży służyła actio pigneraticia directa. Zastawnik miał do dyspozycji a. pigneraticia contraria oraz prawo retencji (retentio).
... zobacz całą notatkę