To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Elementy składowe modelowania i zasady tworzenia modeli
Wprowadzenie
Modelowanie polega na uproszczonym odwzorowywaniu rzeczywistego elementu lub fragmentu naszego otoczenia. Przed przystąpieniem do wyznaczania sił wewnętrznych zachodzi zawsze konieczność opracowania modelu obliczeniowego konstrukcji i to niezależnie od wyboru sposobu analizy konstrukcji (elementarnej czy zawansowanej techniki obliczeniowej lub metod numerycznych). Sposób modelowania zależy w dużym stopniu od przewidywanej metody rozwiązania zadania. Inaczej modeluje się konstrukcję przewidując stosowanie metod analitycznych, a inaczej -metod numerycznych. Zanim jednak zostanie stworzony model obliczeniowy, zachodzi na ogół konieczność poprzedzenia go procesem modelowania fizycznego. Postępuje się tak z reguły wtedy, gdy układ rzeczywisty jest na tyle skomplikowany, że trudno przeprowadzić proces modelowania nadający się do bezpośredniego wykorzystania w obliczeniach numerycznych. Istnieją jednak układy, dla których nie ma potrzeby tworzenia odrębnego modelu fizycznego, gdyż model dyskretny można utworzyć bezpośrednio z układu rzeczywistego.
Ogólny proces tworzenia modelu obliczeniowego musi poprzedzać modelowanie geometrii, materiału i obciążeń. Na ich podstawie można opracować model obliczeniowy konstrukcji - analityczny bądź numeryczny, będący podstawą do analizy konstrukcji (statycznej, dynamicznej). W opracowywaniu modelu numerycznego niebagatelną rolę odgrywa sposób podziału konstrukcji na elementy skończone (sposób dyskrętyzacji) oraz przyjęty typ elementów skończonych. Zasady tworzenia modeli obliczeniowych (w tym podziału na elementy) oraz ustalania ich sztywności zależą od rodzaju konstrukcji, jej kształtu i materiału z jakiego jest wykonana. Ogólny schemat procesu modelowania i analizy numerycznej konstrukcji pokazano na rysunku 8.1.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)