Czynności formalne to czynności, w których oświadczenie woli musiało być złożone w ściśle określonej formie. Uchybienie tej formie powodowało nieważność czynności.
W prawie archaicznym przeważały takie czynności. Nazywano je negotia stricti iuris i wywodziły się z ius civile.
czynności przy użyciu wagi i spiżu (per aes et libram): mancipatio (najstarsza forma kupna-sprzedaży), nexum (pożyczka), solutio per aes et libram (akt umorzenia zobowiązania), fiducia cum creditore contracta (rzeczowa forma zabezpieczenia wierzytelności);
in iure cessio, czyli pozorny proces windykacyjny za pomocą którego przenoszono wobec urzędnika określone prawa materialne lub niematerialne;
zobowiązania słowne – sponsio, a następnie stipulatio.
ELEMENTY CZYNNOŚCI PRAWNEJ
Essentialia negotii – istotna treści danej czynności prawne, która powodowała, że zaliczano daną czynność do tego, a nie innego typu, np. przy kontrakcie kupna-sprzedaży trzeba określić towar i cenę, w testamencie należy określić dziedzica. W prawie rzymskim nie było możliwości dowolnego kształtowania treści czynności prawnych. Prawo uznawało czynności typowe. Nie każda czynność ma niezbędną treść, np. stipulatio.
Naturalia negotii – postanowienia czynności prawnej wynikające z zasad słusznego, sprawiedliwego obrotu prawnego, które nie musiały być dokładnie określane, gdyż dorozumiewa się że z daną czynnością związane są tego rodzaju elementy (np. odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne towaru przy kupnie-sprzedaży), które mogą być rozszerzane lub wyłączane przez strony.
Accidentalia negotii – dodatkowe, nietypowe postanowienia. Wyróżnia się spośród najczęściej dodawanych elementów: warunek (conditio), termin (dies), polecenie (modus).
Zdarzenia prawne - zdarzenia wywołujące określone skutki prawne.
Działania prawne - zdarzenia prawne zależne od ludzkiej woli.
Czyny niedozwolone - działania prawne niezgodne z obowiązującym prawem. Skutki, jakie prawo wiąże z tymi czynami, powstają niezależnie, a nawet wbrew woli działającego.
Czynności prawne (akty prawne) - działania prawne zgodne z obowiązującym prawem.
Czynność prawna to oświadczenie woli zmierzające do wywołania określonych skutków prawnych. Jest to czynność konwencjonalna. Sposób jej dokonania, formę i skutki określa prawo. W zależności od czynności podmiot mógł w mniejszym lub większym zakresie określać jej skutki w granicach przyjętej konwencji. Czynność prawna, aby być skuteczna nie mogła być niezgodna z prawem, omijać go, lub być niezgodna z dobrymi obyczajami.
PODZIAŁ CZYNNOŚCI PRAWNYCH
→ Czynności formalne i nieformalne
Czynności formalne to czynności, w których oświadczenie woli musiało być złożone w ściśle określonej formie. Uchybienie tej formie powodowało nieważność czynności.
W prawie archaicznym przeważały takie czynności. Nazywano je negotia stricti iuris i wywodziły się z ius civile. czynności przy użyciu wagi i spiżu (per aes et libram): mancipatio (najstarsza forma kupna-sprzedaży), nexum (pożyczka), solutio per aes et libram (akt umorzenia zobowiązania), fiducia cum creditore contracta (rzeczowa forma zabezpieczenia wierzytelności);
in iure cessio, czyli pozorny proces windykacyjny za pomocą którego przenoszono wobec urzędnika określone prawa materialne lub niematerialne;
zobowiązania słowne - sponsio, a następnie stipulatio.
Charakterystyczna dla tych czynności była forma słowna. Forma pisemna upowszechniła się pod wpływem praw hellenistycznych.
Czynności nieformalne to czynności, w których wyma
(…)
…, nieujawniona niezgodność woli z oświadczeniem, polegająca na złożeniu oświadczenia bez zamiaru wywołania skutków prawnych, nie miała znaczenia, tzn. czynność prawna była ważna.
Error to mylne wyobrażenie o istniejącej rzeczywistości. Błąd mógł polegać na mylnym wyobrażeniu co do prawa (error iuris) albo jego nieznajomości (ignorantia iuris). Ignorantia iuris nocet. Wyjątkami od tej zasady byli minores…
… się zgodnie z przyjętym obowiązkiem (actio fiduciae)
fiducia cum creditore contracta - poprzedniczka zastawu
fiducia cum amico contracta - poprzedniczka depozytu i komodatu
mancipatio familiae - zmierzała do osiągnięcia skutków testamentu
coëmptio fiduciae causa - służyła kobiecie do zmiany niewygodnego tutora
fiducjarna mancypacja osób alieni iuris była wykorzystywana przy dokonywaniu adoptio i emancipatio…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)