To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ekonomiczne cechy aktywności twórczej produkcja zazwyczaj polega na wytworzeniu oryginału (co jest kosztowne), z którego wytwarzane są kopie (co kosztuje niewiele) produkuje się doznania (experience goods) dobra charakteryzujące się tym, że zadowolenie z ich konsumpcji jest wysoce subiektywne, trudno mierzalne, nieuchwytne; w konsekwencji przemysły kultury mają ograniczone możliwości badania rynku, co pociąga za sobą dużą niepewność dotyczącą ewentualnego powodzenia sprzedawanych produktów
praca zorganizowana jest w sposób nieformalny, często w niewielkich jednostkach powiązanych ze sobą w luźny sposób; częściej spotykaną formą umów są kontrakty niż praca na etat; praca wymaga częstego kierowania się trudno mierzalnymi kompetencjami, takimi jak instynkt, co wynika między innymi z trudności z przewidzeniem preferencji konsumentów
istnieje bardzo duża konkurencja na rynku dóbr kultury i rozrywki (nawet jeśli rynek ma formę oligopolistyczną), konsument ma bardzo duże możliwości wyboru różnych produktów; często konkurują ze sobą produkty tej samej firmy (np. dylemat konsumenta: „iść na koncert czy do kina”)
produkty przemysłów kreatywnych są niemal nieskończenie zróżnicowane, a na rynku funkcjonuje bardzo wiele marek przedsiębiorstwa przemysłu kulturalnego konkurują ze sobą nie tylko o ograniczony dochód konsumenta, ale również o ograniczone źródła przychodów reklamowych, ograniczony czas wolny konsumentów oraz ograniczone zasoby zdolnej, kreatywnej, wykwalifikowanej siły roboczej (np. artystów)
istnieje kolektywny proces produkcji, w którym uczestniczą jednostki posiadające często odmienne wizje ostatecznego produktu, jak również zróżnicowane umiejętności, które trzeba skoordynować; duża niepewność dotycząca ewentualnego powodzenia sprzedawanych produktów ma ścisły związek z dążeniem do kreowania supergwiazd dla przemysłów kultury najlepiej byłoby podejmować współpracę z jak najmniejszą liczbą artystów, jednak wobec braku pewności co do tego, który produkt spodoba się konsumentom, firmy muszą współpracować z wieloma artystami; konieczność współpracy ze znaczną liczbą artystów stoi w sprzeczności z dążeniem do inwestowania w te produkty, które cieszą się największą popularnością, w związku z czym nieodłącznym elementem funkcjonowania przemysłów kultury jest podejmowanie prób znalezienia balansu pomiędzy obydwoma dążeniami; istnieje możliwość oferowania tej samej zawartości (dzieło artystyczne) w różnych formatach (np. płyta CD, kaseta, plik muzyczny, zawierające dokładnie te same utwory); zachodzi konieczność koordynacji różnych rodzajów działalności twórczej w możliwie krótkim czasie, co prowadzi do częstych napięć pomiędzy twórcą a wydawcą;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)