To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Eduard Bernstein [1850-1932] Od1888 mieszkał w Anglii - gdzie poznał fabianów [ The Fabian Society - angielskie stowarzyszenie reformistyczne mające na celu przekształcenie ustroju kapitalistycznego w socjalistyczny ]-obserwacje angielskich stosunków doprowadziła go do przekonania, że teoria jednorazowego wielkiego krachu, który obali kapitalizm, jest doktrynerską iluzją i że realną nadzieją, że socjalizm są stopniowe reformy społeczne i stopniowa socjalizacja środkami demokratycznej presji. Spostrzeżenia te przerodziły się rychło w cały system rewidujący wiele podstawowych założeń filozoficznych i politycznych marksizmu - próba zbliżenia socjalizmu z doktrynami liberalnymi i liczył na stopniową naprawę społeczeństwa przez legislację socjalną, a więc odrzucał zasadniczą „jakościową” cezurę miedzy kapitalizmem a socjalizmem.
Myśli swoje wyłożył w serii artykułów pod tytułem „Problemy socjalizmu” [1899]
Na początku 1901 powrócił do Niemiec i w następnym roku wybrany został posłem do Reichstagu z Wrocławia.
Od tego czasu jego dzielił życie między aktywność poselską a pracę pisarską i wydawniczą.
Utwierdzał się coraz bardziej w swojej krytyce marksizmu i jeszcze przed I Wojną Światową był już bliższy reformistycznym liberałom niż marksistom. Po wojnie ponownie wstąpił do partii socjaldemokratycznej i brał udział w pisaniu pierwszego programu tej partii.
Był właściwym twórcą ideologii socjaldemokracji, w rozumieniu takim jaki upowszechnił się w po I Wojnie Światowej w opozycji do komunizmu.
Rewizjonizm Bernsteina polegał na krytycznej reinterpretacji i częściowym odrzuceniu teorii marksistowskich w celu dopasowania marksizmu do socjaldemokratycznej wizji zmian instytucjonalnych. Uważał, że przejście od demokracji burżuazyjnej do „prawdziwego komunizmu” i do uspołecznienia środków produkcji może się dokonać bez rewolucji. Postulował aby wykorzystać istniejące instytucje do przeprowadzenia stopniowych reform , które doprowadziłyby do zmian w stosunkach produkcji i stosunkach własnościowych- dzięki temu komunizm zostałby osiągnięty metodami pokojowymi i zgodnymi z prawem. Bernstein nie wykluczał radykalnej konfrontacji np. strajku generalnego , lecz uważał, że proletariat zawsze zostanie pokonany w konflikcie zbrojnym . Ta ostania teza ściągnęła na niego furię Lenina, dlatego później termin rewizjonizm określano najpoważniejsze odstępstwa od ideologii komunistycznej.
Formuła, w której Bernstein streścił swoje stanowisko i która była celem ataku ortodoksyjnych komunistów -„To co zwykło się nazywać celem ostatecznym socjalizmu, jest dla mnie niczym, ruch jest wszystkim” - wyjaśnia sens tych słów następująco - partii nie powinno zależeć teraz na wielkiej katastrofie, lecz na stopniowym rozszerzaniu praw politycznych robotników oraz ich udziału w organizacjach gospodarczych i komunalnych - zdobycie władzy i uspołecznienie własności same nie są celem, lecz środkami; trzymanie się tradycyjnych utopii jest przeszkodą w postępie społecznym, ponieważ odwraca uwagę od możliwych i wykonalnych reform, które wywalczyć należy.
(…)
… - stratyfikacja społeczna komplikuje się zamiast upraszczać - technologia, organizacja społeczna powodują wzrost klasy średniej , więc jest beznadziejną utopią oczekiwanie na socjalizm, który przyjdzie w wyniku wywłaszczenia klas średnich przez kapitał
♦ nie można uzależniać perspektywy socjalizmu od wyczekiwania na wielkie kryzysy, które spowodują ekonomiczny krach gospodarki kapitalistycznej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)