Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa

Nasza ocena:

5
Pobrań: 420
Wyświetleń: 2065
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa - strona 1 Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa - strona 2 Dźwignia operacyjna i dźwignia finansowa - strona 3

Fragment notatki:

MATERIAŁY EDUKACYJNE                                                                                         ZESPÓŁ REKOMENDACJI I ANALIZ GIEŁDOWYCH          DEPARTAMENT KLIENTÓW  DETALICZNYCH  1        DŹWIGNIA OPERACYJNA   I DŹWIGNIA FINANSOWA      Sytuacja finansowa spółki w dużym stopniu zależy od poziomu kształtowania się  kosztów w porównaniu do uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży. W celu pomiaru  tej zależności stosuje się dwa podstawowe wskaźniki analizy finansowej, tj. dźwignię  operacyjną i dźwignię finansową. Punktem wyjścia do analizy dźwigni operacyjnej i  finansowej jest określenie tzw. progu rentowności (z ang. BEP – break even point ).  Model progu rentowności  opiera się na kilku prostych założeniach, z których  najważniejszym jest podział wszystkich ponoszonych kosztów wyłącznie na koszty  stałe i zmienne. Przyjmuje się, że koszty stałe nie zależą od wielkości produkcji (są to  np. amortyzacja, koszty administracyjne, czynsze itp.). Mimo tego sama kwota kosz- tów może się zmieniać na skutek innych przyczyn (np. ze względu na zmiany stawek  czynszu, podatków od nieruchomości, oprocentowania kredytów bankowych itp.). Dla  wyróżnienia kosztów stałych istotne jest tylko, że są one niezależne od wielkości pro- dukcji. Natomiast koszty zmienne są wprost proporcjonalnie zależne od wielkości  produkcji (np. koszt surowców i materiałów bezpośrednich, energii). Suma kosztów  zmiennych i kosztów stałych składa się na całkowite koszty działalności przedsiębior- stwa.   Wielkość progu rentowności może być obliczona przy zastosowaniu poniższego  wzoru:    próg rentowności =   Kzj C KS −       gdzie:   KS – koszty stałe  C- jednostkowa cena zbytu  KZj – koszt zmienny na jednostkę      Zatem na początku obliczamy tzw. próg rentowności. Na tej podstawie otrzymu- jemy potrzebny (wymagany) wolumen sprzedaży, który musi zapewnić nam zwrot  poniesionych kosztów na produkcję. Rozwinięciem tej analizy jest określenie pozio- mów tzw. dźwigni operacyjnej, finansowej oraz dźwigni całkowitej. Dopiero ustalenie  poziomów tych wskaźników umożliwia przeanalizowanie wpływu poszczególnych  elementów na ostateczny wynik finansowy firmy, jej niższą lub wyższą efektywność.  Z punktu widzenia oceny kondycji przedsiębiorstwa najważniejszym wnioskiem  z analizy modelu progu rentowności jest stwierdzenie, że po przekroczeniu progu ren- towności zysk rośnie szybciej niż sprzedaż, i to tym szybciej, im większy jest udział  MATERIAŁY EDUKACYJNE                                                                                         ZESPÓŁ REKOMENDACJI I ANALIZ GIEŁDOWYCH          DEPARTAMENT KLIENTÓW  DETALICZNYCH  ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz