To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dzieci ulicy, przyczyny i ubóstwo wśród dzieci w Polsce
Inną sytuację mają w Europie i Ameryce (Brazylia - odstrzeliwanie).
Wg rady Europy dzieci ulicy to dzieci poniżej 18 r.ż. które przez dłuższy lub krótszy czas żyją w środowisku ulicznym. Przenoszą się z miejsca na miejsce i nawiązują kontakty z grupą rówieśniczą lub innymi grupami na ulicy. Oficjalnym adresem tych dzieci jest adres rodziców lub jakiejś instytucji socjalnej. Wysoce znamiennym jest to że z dorosłymi rodzicami oraz przedstawicielami szkół i instytucji dzieci te mają jedynie słaby kontakt bądź w ogóle tego kontaktu nie mają . Powyższą definicję należy uzupełnić charakterystyką pedagogiczną. Dzieci ulicy natrafiają na obojętność i wykorzystywanie. Spotykają się nieustannie z przemocą fizyczną, psychiczną, seksualną, z uwiedzeniem czy izolowaniem. Podejmują często źle płatną poniżającą pracę, żebrzą, kradną, prostytuują się. Wśród swych rówieśników znajdują namiastkę rodziny gdzie czują się potrzebni i bezpieczni. Brak im poczucia bezpieczeństwa odpowiedniego wychowania i kształcenia a przede wszystkim miłości.
Przyczyny i konsekwencje przebywania dzieci na ulicy. W literaturze pedagogicznej i psychospołecznej dokonuje się prób kategoryzacji przyczyn przebywania dzieci na ulicy. W lit. ped. szczególną uwagę zwraca się na ich sytuację domowo rodzinną, w tym brak poczucia bezpieczeństwa w domu. Dzieci ulicy wywodzą się najczęściej z patologicznych domów (choć nie jest to normą) gdzie doświadczają konsekwencji życia z osobami uzależnionymi, konsekwencji biedy, przemocy domowo-rodzinnej, osamotnienia czy wykorzystywania seksualnego. Dzieci te na ulicy czują się bezpieczniej odnajdują wsparcie, możliwość zarobienia pieniędzy na utrzymanie. Ulica jest miejscem dla poszukujących wrażeń, przygód i możliwością spędzenia czasu wolnego. Tu swoje miejsce znajdują dzieci z dobrze sytuowanych domów które w swoich domach są dziećmi transparentnymi, niewidocznymi, w których nie wytworzyły się więzi miedzy członkami rodziny.
Hosemann dokonała systematyzacji przyczyn zjawiska i wyróżniła tu cztery koncepcje wyjaśniające te przyczyny:
Koncepcja zorientowana personalnie
Zwraca uwagę na uwarunkowania medyczno-psychiatryczne oraz pedagogiczne-psychiatryczne zachowań i sposobów reagowania za trudności prowadzące dzieci na ulicę.
Koncepcja zorientowana socjalizacyjnie
Ma na uwadze proces socjalizacji, procedurę wychowawczą w rodzinie, szkole, konflikty i deficyty w rodzinie brak umiejętności reagowania na początkowe niepowodzenia co prowadzi do kumulacji tych niepowodzeń , rozpad więzi rodzinnych, ucieczki z domu.
Koncepcja zorientowana społeczno-strukturalnie
Wskazuje na ogólne społeczne uwarunkowania, obwinia się tu środki masowego przekazu, filozofię posiadania, zdobywania sprawdzanie poprzez ciągłe weryfikacje rzeczowo osobiste. Konsumpcyjne podejście do życia, media wytwarzają filozofię szybkiego zdobywania
(…)
… do życia, media wytwarzają filozofię szybkiego zdobywania
Koncepcja zorientowana multiczynnikowo
Uwzględnia współistnienie wszystkich czynników w trzech poprzednich teoriach
Wg innej systematyzacji Przyczyn B[..] podkreśliła że głównymi przyczynami są:
- główne problemy (przyczyny) rodzinne prowokowane nagłą sytuacją np. bezrobocie, rozwody (z brakiem akceptacji dzieci), uzależnienia, przemoc domowa…
… się dzieckiem ulicy zaczyna się w 3 - 6 r. ż. Zaczyna się od zmuszania do zbieractwa i kradzieży. Dzieci w wieku 7-10lat zaczynają się usamodzielniać, przestają potrzebować innych , zaczynają kraść i wymuszać. Powyżej 10 r.ż. dzieci przestają potrzebować znaczącego dorosłego.
Młodzież 16-18 r.ż. to grupy dalece zdemoralizowane o destrukcyjnym charakterze w którym w miejsce bezpieczeństwa i akceptacji wchodzi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)