To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyskurs prawniczy: uzasadnianie twierdzeń walidacyjnych i interpretacyjnych.
Wg Roberta Alexego dyskurs prawny jest szczególnym przypadkiem dyskursu praktycznego - chodzi w nim o usprawiedliwianie rozstrzygnięć prawniczych. Dyskurs prawniczy jest nadbudowany nad dyskursem praktycznym; prawnicze założenie idealnej sytuacji komunikowania się zawiera założenie idealnej sytuacji komunikowania się w dyskursie praktycznym, a także założenia charakterystyczne dla tylko dla dyskursu prawniczego. Przykładem tych ostatnich mogą być dyrektywy wykładni językowej używane przez prawników. Dyskurs prawniczy, podobnie jak dyskurs praktyczny, dotyczy zachowań powinnych, różni się jednak odniesieniem do prawa obowiązującego, orzecznictwa i dogmatyki prawa. Dyskurs prawniczy jest wystarczający tylko do pewnego momentu; konieczne jest jego uzupełnienie przez ogólny dyskurs praktyczny. W sprawach, które nie mogą być rozstrzygnięte w pełni o prawo ustawowe (hard cases), dyskurs praktyczny stanowi podstawę decyzji, a dyskurs prawniczy - wtórna legitymizację.
Dyskurs prawniczy jest jednym z przypadków dyskursu argumentacyjnego, który służy właściwemu rozstrzygnięciu spornego przypadku.
Reguły prawnicze dyskursu argumentacyjnego:
bezpośredni związek z obowiązującym prawem
argumentacja prawnicza uwzględnia powszechnie stosowane praktyki i zasady
Argumenty i topiki prawnicze:
argument per analogiam
argument a contrario
argument a fortiori
argument z przypadków wzorcowych
zakaz formułowania tez niezgodnych z naturą rzeczy
niesprzeczność systemu prawa, reguły kolizyjne
zupełność dyskursu
Uzasadnianie twierdzeń interpretacyjnych:
1. ogólne reguły dyskursu:
teza jest uzasadnioną, jeżeli żaden uczestnik dyskursu nie żąda jej uzasadnienia
teza raz zaakceptowana nie wymaga dalszego uzasadnienia (uczestnik dyskursu kwestionujący rozstrzygnięcie argumentacyjne przyjęte przez doktrynę i orzecznictwo powinien przedstawić dostateczne argumenty przemawiające za inną interpretacją; jeżeli tego nie uczyni, jego teza zostanie odrzucona)
jeżeli przedstawiono argument przemawiający za daną tezą, przyjmuje się, że jest ona uzasadniona do momentu przedstawienia kontrargumentu
2. specyficzne reguły interpretacji prawa
Dyrektywy interpretacyjne I stopnia w ujęciu J. Wróblewskiego:
dyrektywa domniemania języka potocznego w stosunku do uniwersalnego języka prawnego
dyrektywa domniemania uniwersalnego języka prawnego w stosunku do języka prawnego danego aktu prawnego
dyrektywa tożsamości znaczeniowej
dyrektywa kompletności
domniemanie różnoznaczności różnokształtnych wyrażeń tekstu prawnego (zakaz wykładni synonimicznej)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)