To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dwudzielna podstawa słupa
Dwudzielna podstawa stupa (rys. 6.52b) umożliwia odrębne rozpatrywanie jej części ściskanej i rozciąganej. W takim przypadku wyraźnie oddziela się konstrukcyjnie te części przez zastosowanie oddzielnych blach poziomych (czołowych) w częściach skrajnych podstawy. Takie rozwiązanie stosuje się między innymi w słupach dwugałęziowych o dużych rozstawach gałęzi i znacznych obciążeniach zginających. Wtedy konstruuje się ąuasi-oddzielne podstawy pod poszczególne gałęzie słupa, które są osiowo obciążonymi prętami ściskanymi lub rozciąganymi (por. rys. 6.54). Zatem stopy pod oddzielnymi gałęziami projektuje się według zasad dotyczących słupów osiowo ściskanych lub osiowo rozciąganych. Rozkład naprężeń dociskowych pod częścią ściskaną podstawy dwudzielnej przyjmuje się jako prostokątny, równomiernie rozłożony (rys. 6.52b). Grubość blachy poziomej podstawy w strefie ściskanej projektuje się jak dla słupa obciążonego osiowo (według modelu sprężystego). Grubość blachy poziomej podstawy w strefie rozciąganej określa się dla najbardziej niekorzystnie podpartych i obciążonych jej fragmentów według modelu sprężysto-plastycznego. W normie [102] są podane wzory i nomogramy do obliczania grubości płyt podpartych wzdłuż trzech krawędzi obciążonych siłą skupioną od oddziaływania kotwiącej śruby fundamentowej.
Schemat obliczeniowy wyznaczania nośności podstawy jednodzielne] (pojedynczej) według modelu plastycznego jest taki sam jak w przypadku podstawy dwudzielnej (rys. 6.52b). Nośność połączenia podstawy z fundamentem, obciążonej siłą podłużną ściskającą iVc (lub rozciągającą iV{) oraz momentem M, sprawdza się według wzoru
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)