To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Część pierwsza: Drukarstwo na zachodzie Europy w wieku XVII Renesansowy głód na książkę w okresie baroku dalej wzrasta. Drukarze coraz częściej nie mogą poradzić sobie z nasyceniem rynku, dlatego też obniża się przeciętny poziom wydawanych publikacji. Mowa tutaj oczywiście o książkach najpopularniejszych, czyli kalendarzach, poradnikach lit. Dewocyjnej, panegirycznej, romansowej, etc. Natomiast książki naukowe dalej wykonywane były z niezwykłą starannością i pietyzmem. Jeżeli mowa jest o tematyce: to czasy po soborze trydenckim. Więcej nie muszę chyba dodawać.
Wygląd książki barokowej:
Duży format, przeładowany zdobnictwem (gł. miedzioryty) „zawiłościom tekstu odpowiada niepokój i nadobfitość formy” [bieńkowska]
ilustracje wyrażają treści symboliczne. Charakterystyczny frontispis , czyli, przypominam, bardzo bogato ilustrowana karta tytułowa. Pismo też fikusnie pozawijane, słowem - barokowe. Później zmniejsza się format książki, a także ilość ozdób. Te stają się mniejsze i bardziej finezyjne. Więcej malarskich efektów, mniej symboliki. To samo dzieje się z oprawami. Do najbardziej popularnych opraw barokowych zaliczyć możemy oprawę (a właściwie zdobienie oprawy) á la fanfare , której wymyślicielem był Mikołaj Ève. Polegała na „wdzięcznym połączeniu drobnych elementów geometrycznych i roślinnych, pokrywających, wraz z supereksilirisem sałą okładzinę książki” [bieńkowska]
Następnie niejaki Gascon wprowadza lżejszą i subtelniejsza oprawę zdobioną stempelkami, co umożliwiło użycie linii punktowej (cokolwiek to oznacza). Zbliżony efekt do oprawy koronkowej .
Trzecim typem opraw są tzw. oprawy jansenistowskie (od jansenistów, czyli tych, których Pascal lubił). Nie ma w nich przepychu. Raczej skromne. Głęboka barwa skóry kontrastowała z delikatną złotą ramką. Książki codziennego użytku oprawiano w pergamin gładki lub tłoczony na ślepo. Uwage zwracano też na grzbiety książek, co wiązało się z nowym sposobem konstrukcji bibliotek. Ale o tym dalej. Grzbietom także przypadł iście barokowy wygląd…
Z książki luksusowej słynęła Francja, popularnej Niderlandy.
Teraz to, co edytorskie tygryski lubią najbardziej, czyli przegląd przez drukarnie Europy zachodniej:
Siedemnastowieczna Francja to okres absolutyzmu. Drukarstwo, jako narzędzie władzy królewskiej, było więc poddane kontroli państwowej - cenzura(Dzieła Kartezjusza trzeba było np. wydawać w Niderlandach), rygor organizacji cechowych, ale także dość szeroki protektorat. Drukarnia Królewska powstała w 1640 nroku w Luwrze z inicjatywy Kardynała Richelieu. Ludwik dbał o jej uposażenie. Wydawała pisma łacińskie, greckie i orientalne (czyli po prostu ze wschodu) tam też powstała nowa antykwa i kursywa Jana Jannona [tak podaje Bieńkowska]
(…)
……
W Amsterdamie działała także najprzedniejsza firma kartograficzna - BLATU (albo Blaew) założona w 1599 przez astronoma Wilhelma Janszoona i dalej prowadzona przez jego syna Jana. Z tej oficyny pochodzą dwa ważne atlasy:
Novus Atlas Atlas Maior
Państewka niemieckie straciły swoją pozycję ze względu na wojnę trzydziestoletnią (1618-1648). Frankfurckie targi książki ustąpiły miejsce innym organizowanym w Lipsku…
… czterotomowego słownika Thesaura Linguarum orientalizm.
Drukarnia Kongregacji Propagandy Wiary założona w 1626 roku w Watykanie była największym producentem dzieł filologicznych. A wszystko oczywiście przez kontrreformację. Posiadała czcionki 23 alfabetów autorstwa Stefana Paolinia. Wysoki poziom wydawania dzieł. Wraz z Drukarnią Watykańską (tą, przy której majstrował Aldo Młodszy Manucjusz - 1587) stanowiła…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)