To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dramat ironiczny - Dramat Słowackiego Ironia - sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie, dwóch poziomów wypowiedzi: dosłownego i ukrytego. W rozumieniu potocznym ironię utożsamia się z zawoalowaną kpiną, złośliwością, wyśmiewaniem, dystansem. Wyróżnia się również postawę ironiczną, charakteryzującą się dystansem, spokojem, rozwagą w ocenie, brakiem zaangażowania, oziębłością emocjonalną. Szczególną odmianą ironii jest ironia sokratejska - przypisywany Sokratesowi, utrwalony w dialogach Platona sposób prowadzenia dialogu, będący zarazem metodą docierania do prawdy. Zastosowanie ironii Ironia tragiczna (dramatyczna), wywodząca się z antycznego teatru greckiego, charakteryzuje sytuację, w której bohater - np. król Edyp w tragedii Sofoklesa - nie zdaje sobie sprawy ze swojego rzeczywistego położenia, natomiast świadomość taką posiadają widzowie lub/i pozostali bohaterowie dramatu. Ironia romantyczna , której koncepcję wypracowali filozofowie niemieccy (F. Schlegel, J. G. Fichte, F. Solger), wiąże się z zarówno z postawą dystansu wobec świata i twórczości, eksponowaniem prymatu artysty wobec dzieła, traktowaniem twórczości literackiej jako gry, jak i z określoną konstrukcją utworu - m.in. łączeniem różnych konwencji literackich, form obrazowania czy stylów. Charakterystyczny dla tej odmiany ironii gatunek literacki to poemat dygresyjny, np. "Beniowski" Juliusza Słowackiego. http://pl.wikipedia.org/wiki/Ironia Dramat i epopeja romantyczna są wielkimi formami. Realizują literaturę adekwatną do systemu wierzeń.
Ważna terminologia:
DRAMAT ROMANTYCZNY,
EPOPEJA ROMANTYCZNA,
DRAMAT IRONICZNY.
Romantyczni pisarze ironiści (Słowacki, Norwid) nie kontynuowali koncepcji romantycznej Mickiewicza. Nie są dramatami romantycznymi: Balladyna, Sen srebrny Salomei, Lilla Weneda. Dramaty ironiczne Słowackiego: Balladyna 1834 (wystawiona 1840), Horsztyński 1835 (utwór bez tytułu - tytuł nadany przez wydawcę), Mazepa 1839, Lilla Weneda 1840, Krak (fragmenty) 1840,
fragmenty poematu dygresyjnego Beniowski (1840/1841).
Niezwykle istotna w twórczości Słowackiego jest tradycja szekspirowska. Trzy powody nawiązywania romantyków do Szekspira:
Typ dramatyczności, nie respektującej w budowie dramatu arystotelesowskiego porządku,
narzędzie do walki z klasykami,
Dramat nieregularny (zjawisko samo w sobie) - Szekspir wg Hugo to „Bóg teatru”, respektował regułę „wierności naturze”, stosunek do rzeczywistości, przyrody (klasycy zdradzili naturę na rzecz trzech jedności). Natura jest synonimem tajemniczej rzeczywistości.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)