(1) Założenie jednorodności produktu.
Produkty każdego z producentów są identyczne. Każdy z wielu producentów sprzedaje dokładnie taki sam produkt. Równocześnie kupujący traktują i oceniają produkty oferowane przez wielu producentów jako identyczne kupujący nie odnosi żadnej korzyści z wyboru sprzedającego. W rzeczywistości gospodarczej odnajdujemy produkty spełniające powyższe założenia, aczkolwiek jest ich stosunkowo niewiele. Produktem jednorodnym są niektóre płody rolne, takie jak określony gatunek pszenicy, żyta czy ziemniaków. Ponieważ cechy takich produktów są identyczne, kupującemu jest obojętne od jakiego producenta pochodzi dany produkt. Jednorodnym produktem są również akcje danego przedsiębiorstwa (np. akcje firmy Wedel na giełdzie warszawskiej). Jeżeli chcielibyśmy kupić 1000 akcji Wedla, wówczas nie ma dla nas znaczenia od kogo akcje te kupimy - istotną jest tylko cena giełdowa, która jest równa dla wszystkich kupujących. Większość produktów przemysłowych nie spełnia założenia jednorodności produktu. [Rekowski]
Wszyscy producenci sprzedają wyroby homogeniczne, co oznacza, iż dobra jednego wytwórcy są nie do odróżnienia od dóbr wszystkich pozostałych producentów. Konsumenci są w pełni zorientowani co do cen różnych producentów i jest im obojętne, u którego z nich dokonają zakupu. [Kamerschen]
Reklama i marka firmowa nie odgrywają żadnej roli [Milewski]
Produkt będący przedmiotem transakcji na danym rynku jest jednorodny (homogeniczny). Oznacza to, że każdy producent wytwarza i dostarcza na rynek identyczny wyrób. Nabywcy jest więc obojętne, od którego producenta zakupi dany towar. [Klimczak]
(2) Założenie pełnej mobilności czynników produkcji.
Na rynku doskonale konkurencyjnym nie istnieją żadne przeszkody (ekonomiczne, prawne, społeczne) wchodzenia i wychodzenia przedsiębiorstw do i z danej gałęzi produkcji. Czynniki produkcji mogą być przesuwane bez przeszkód między różnymi ich zastosowaniami. Zgodnie z powyższym założeniem nie istnieją ograniczenia dotyczące wielkości nakładów inwestycyjnych związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej lub z przeniesieniem jej do innej branży. Dlatego w przemysłach doskonale konkurencyjnych nie potrzeba dużych kapitałów dla uruchomienia przedsiębiorstwa - możliwości wejścia na rynek są otwarte dla wielu podmiotów gospodarczych. [Rekowski]
Producenci cieszą się pełną wolnością wejścia i opuszczenia rynku - to znaczy, iż koszty wejścia i wycofania się z rynku są minimalne, aczkolwiek istnieją. [Kamerschen]
Swoboda wejścia i wyjścia z rynku (free entry, free exit), co oznacza, że:
a) nie ma żadnych ograniczeń, aby produkcję danego towaru podejmowali dowolni przedsiębiorcy i sprzedawali go na danym rynku,
(…)
… produkcję aż do punktu przecięcia kosztów i utargów krańcowych (ceny) tzn. do punktu a na wykresie (b). Pyry tym poziomie produkcji równym q2 przedsiębiorstwo uzyska krótkookresowy zysk ekonomiczny równy zakreskowanemu obszarowi ATC, P1ab. Gdyby przedsiębiorstwo (uczestnik doskonałej konkurencji) produkowało tylko q1 układów scalonych, zminimalizowałoby ono swe całkowite koszty przeciętne. Tracąc…
…. Utarg przeciętny (Uc. /Q) jest sumą pieniędzy uzyskanych za jednostkę sprzedanego towaru. Ze względu na to, że cena nie ulega zmianie, utarg przeciętny jest równy cenie. Również utarg krańcowy, czyli przyrost utargu całkowitego związany ze wzrostem sprzedaży o jedną dodatkową jednostkę (dUc/dQ), jest równy cenie, ponieważ przedsiębiorstwo każdą następną jednostkę produkcji sprzedaje po tej samej cenie…
… do maksymalizacji zysku przedsiębiorstwo będzie zwiększało rozmiary produkcji dopóty, dopóki utarg krańcowy (a więc w warunkach doskonałej konkurencji także cena, gdyż Uk = Up = c) będzie wyższy od kosztu uzyskania kolejnej jednostki produkcji (czyli kosztu krańcowego). Możemy więc powiedzieć> że przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne maksymalizuje zysk przy rozmiarach produkcji wyznaczonych przez punkt zrównania…
… przedsiębiorstwa, gdyż maksymalizujące zysk przedsiębiorstwo nie powinno być zainteresowane w odchodzeniu od niego, tzn. ani w zwiększaniu rozmiarów produkcji powyżej poziomu Q„ ani też w ich zmniejszaniu. Zwiększanie produkcji powyżej Q prowadziłoby do obniżania się zysku, ponieważ koszty krańcowe, czyli koszty wytwarzania kolejnych jednostek produkcji, przewyższałyby coraz bardziej utarg krańcowy (równy cenie…
… konkurencji doskonałej nie będzie zadowalał się wielkością produkcji, przy której przeciętne koszty całkowite będą minimalne. Ta wielkość produkcji q2 jest wyznaczona przez przecięcie krzywej kosztów krańcowych z krzywą przeciętnych kosztów całkowitych. Gdyby firma produkowała tylko q1 utraciłaby część zysków zaznaczonych na wykresie zacienionym obszarem dca (Załóżmy, że poziom produkcji firmy wynosi q1…
….
Zauważmy, że:
1. Firma osiąga zysk, gdy punkt przecięcia linii popytu z krzywą kosztu marginalnego znajduje się powyżej krzywej kosztu przeciętnego; jest wówczas spełniony warunek P = MC > AC.
2. Jeżeli cena rośnie, to ceteris paribus, zysk firmy wzrasta lub zmniejsza się strata.
3. Jeżeli cena się obniża, to zysk firmy się zmniejsza lub zwiększa się strata.
4. Zysk całkowity równy zeru firma osiąga…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)