To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dogmat pozwala człowiekowi ustrzec się przed popełnieniem błędu, chociażby herezji. Teologia dogmatyczna stara się interpretować całość rzeczywistości otaczającego świata w duchu objawienia, wyjaśnić spekulatywnie tajemnicę zbawienia powiązane z liturgią i całym życiem kościoła.
Dogmat - doktryna zawarta w objawieniu bożym przekazywana przez nauczycielski urząd kościoła w powszechnym nauczaniu zwyczajnym lub uroczystym
Sposób formułowania dogmatów określamy jako formułę dogmatyczną. Dogmaty charakteryzują się obiektywnością: są niezależne od pewnych uczuć, emocji, kontekstu historycznego. Posiadają cechę rozwojowości (z racji niedoskonałości formy trzeba ją nieustannie rozwijać by była lepsza).
Przyczyny rozwoju dogmatów:
Działanie Ducha Świętego
Ludzka potrzeba zrozumienia
Życie kościoła - konieczność rozwiązywania pojawiających się problemów
Pojawiające się błędne nauki, herezje
Czynniki o charakterze lokalno-historycznym.
Rozwój dogmatów: Teoria intelektualistyczna - kwestia tylko intelektu, rozumu
Teoria egzystencjalna - odniesienie wiary do życia. Rozum nie ma większego znaczenia, bardziej liczą się intuicja, uczucia, wola
Teoria intelektualno-egzystencjalna - złoty środek
Teologia dogmatyczna jest dziedziną nauk teologicznych.
Funkcje teologii dogmatycznej:
- wydobywa z objawienia prawdy, które mają charakter doktrynalny i spekulatywny
- włącza w historię zbawienia kolejne etapy w życiu kościoła nadając przekazywanej przez siebie treści określony aspekt egzystencjalny
- stawia sobie za zadanie systematyzację prawd wiary wokół jednej, centralnej
- pogłębia rzeczywistość relacji między Bogiem a człowiekiem
- wiązanie dogmatu z życiem
- Obrona przed błędami
- jasne formułowanie prawdy katolickiej
- określanie stopnia pełności danej prawdy - kwalifikacji teologicznej Co Bóg mówi o sobie, albo co rzeczywistość mówi o Bogu.
Wiara jako akt - przeświadczenie umysłu pod wpływem woli o prawdzie bożej działającej przez łaskę.
Wiara jako stan - cnota nadprzyrodzona skłaniająca umysł i wolę przez łaskę do przyjęcia wszystkich prawd przez Boga objawionych i uznania ich ze względu na Bożą powagę za nieomylnie pewne.
Człowiek jest w stanie dojść do poznania prawdy poza drogą objawiania. Lecz droga wiary niejednokrotnie wydaje się prostsza. Konieczność objawienia z racji ograniczeń człowieka:
Zawodność rozumu - nie jesteśmy w stanie wszystkiego zrozumieć.
Problem przesłanek wiary - co sprawia że człowiek zaczyna wierzyć. Pierwsza droga jest drogą nauki. Człowiek dochodzi do wniosku, że świat nie może być dziełem przypadku. Druga to droga autorytetu - przyjmujemy rzeczy na wiarę. Trzecia to droga przeżyć (zwyczajnych i nadzwyczajnych).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)