Długości wyboczeniowe prętów - omówienie

Długości wyboczeniowe prętów Jeśli nie przeprowadza się dokładnej analizy, ani też inne przepisy nie stanowią inaczej, to długość wyboczeiową le zaleca się przyjmować: a) pasy oraz słupki i krzyżulce podporowe le=l0 ; l0 -długość teoretyczna pręta między węzłami skratowania lub osiowy rozstaw stężeń bocznych; b) inne pręty skratowania: * przy wyboczeniu w płaszczyźnie kratownicy: le=0,8l0 -gdy połączenia są wystarczająco sztywne; le=l1 w pozostałych przypadkach, gdzie l1 -długość pręta w świetle pasów; * przy wyboczeniu z płaszczyzny kratownicy le=l0 -gdy pasy mają przekrój otwarty; le=0,8l0 -gdy pasy mają przekrój zamknięty oraz połączenia są wystarczająco sztywne, le=l1 -gdy pasy mają przekrój zamknięty, a połączenia nie są wystarczająco sztywne. Połączenia pręta z pasem uważa się za wystarczająco sztywne w rozpatrywanej płaszczyźnie wyboczenia, jeśli jego nośność przy zginaniu jest nie mniejsza niż M. Tężniki - zespół tężników dachowych kratownic podpartych w sposób przegubowy składa się z tężników połaciowych poprzecznych, tężników pionowych i podłużnych, prętów stężających. Tężniki połaciowe poprzeczne (ułożone poprzecznie do kierunku podłużnego budynku) zakłada się w polach skrajnych lub przedskrajnych. Ich zadaniem jest połączenie pasów ściskanych dwóch sąsiednich kratownic w kratownicę połaciową, likwidując łańcuchy kinematyczne tych że pasów z płaszczyzn kratownic. Jeżeli przekrycie dachowe zawiera płatwie, to pełnią one równocześnie rolę słupków tężnika połaciowego. Tężniki pionowe w postaci skratowania zakłada się na całej długości budynku. W budynkach bez transportu suwnicowego skratowane tężniki pionowe zakłada się w tych polach, w których znajdują się stężenia połaciowe, zaś w polach pozostałych zamiast tężników skratowanych można założyć poziome pręty stężające dla pasów ściskanych (np. płatwie). Zadaniem tężnika pionowego jest stabilizacja pozycji pionowej łączonych kratownic, szczególnie w fazie montażu i utworzenie razem z tężnikiem połaciowym samostatecznego przestrzennego bloku kratowego, do którego można dołączać stężenia boczne pozostałych kratownic płaskich. Przekroje poprzeczne prętów kratownic - podstawową zasadą przyjmowania przekrojów poprzecznych prętów kratownicy jest to, że powinny one być symetryczne względem płaszczyzny kratownicy przechodzącą przez oś Y. Drugą zasadą jest to, aby smukłość każdego pręta w płaszczyźnie kratownicy x i w płaszczyźnie prostopadłej y były zbliżone. Pas górny projektuje się o takim przekroju, aby miał on półkę poziomą, dogodną do bezpośredniego oparcia na nim płatwi, blachy fałdowej lub płyty dachowej. Stosuje się w tym przypadku: część kształtownika dwuteowego, ceownik ułożony poziomo -walcowany lub zespawany z dwóch kątowników, rurę prostokątną lub kwadratową. Na pasy rozciągane stosuje się przekroje podobne jak na pasy ściskane, tylko o mniejszych rozmiarach bo nie ingeruje współczynnik wyboczeniowy, a także przekrój pojedynczego kształtownika równoramiennego, którego oś symetrii oraz przekrój rury okrągły. Na pręty wykratowania najczęściej stosuje się połówki dwuteowników, pojedyncze kątowniki, ustawione osią y w płaszczyźnie kratownicy, rury okrągłe lub kwadratowe, a także przekrój krzyżowy zbudowany z dwu kątowników. Poza węzłami kratownicy rozstaw kątowników jest stabilizowany za pomocą przewiązek z przyspawanych blach o długościach co najmniej 5 cm lecz nie mniej szer. półki kątownika b, układanych na przemiennie. Liczba przewiązek powinna być nieparzysta, a ich odległość osiowa l ... zobacz całą notatkę