To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Długości wyboczeniowe i smukłości prętów kratownicy
W wymiarowaniu ściskanych prętów kratownic ważnym zagadnieniem jest właściwe ustalenie długości wyboczeniowych tych elementów. W analizie statycznej rygle kratowe układów poprzecznych hal traktuje się jako ustroje płaskie. Analizując wyboczenie prętów wiązarów, należy zaś rozpatrywać przestrzenne wytężenie ustroju, tj. możliwość wyboczenia zarówno w płaszczyźnie, jak i z płaszczyzny ustroju. Trzeba więc określić długości wyboczeniowe w płaszczyźnie kratownicy
Wyboczenie prętów ściskanych ma miejsce na długościach ich nieprzesuwne-go przytrzymania przez więzy podporowe. W analizie utraty stateczności w płaszczyźnie kratownicy punktami nieprzesuwnego podparcia prętów są węzły. Długo ści teoretyczne pasów, słupków i krzyżulców w płaszczyźnie wiązara przyjmuje się równe odległości (lt) między sąsiednimi węzłami prętów lx = lt. Takie długości teoretyczne można również przyjąć dla krzyżulców i słupków ly = lt, analizując wyboczenie tych prętów z płaszczyzny kratownicy. Badając tę formę wyboczenia pasów wiązara, należy ustalić odległość nieprzesuwnego przytrzymania tych prętów w płaszczyźnie połaci dachu. Takie nieprzesuwne przytrzymanie węzłów w płaszczyźnie prostopadłej do wiązara nie musi mieć miejsca w każdym węźle ustroju i wówczas dla prętów pasów ly^l%.
Rolę nieprzesuwnego podparcia pasów kratownicy dachowej w płaszczyźnie połaci dachu spełniają stężenia pionowe Tl w dachach bezpłatwiowych (rys. 6.12a) lub płatwie, gdy są połączone z nieprzesuwnymi węzłami stężenia połaciowe-go poprzecznego T2 (rys. 6.12b). W przypadku dachów bezpłatwiowych można przyjąć, iż kratownice są zabezpieczone przed utratą stateczności, jeśli połączenia płyt osłonowych z pasem górnym wiązara są o dostatecznej nośności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)