To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Decentralizacja planowania i zarządzania gospodarką PRL po 1956 roku.
W 1956 roku nastąpiły głębokie reformy planowania gospodarką. Punktem zwrotnym w próbach reformy polskiej gospodarki był II Zjazd Ekonomistów w czerwcu 1956 roku, na którym ostro skrytykowano gospodarkę nakazową i centralne planowanie. Powołano także Radę Ekonomiczną z Oskarem Lange na czele, która miała przygotować projekt kompleksowej reformy gospodarki i przedsiębiorstw państwowych. Raport Rady Ekonomicznej postulował decentralizację i demokratyzację gospodarki. W listopadzie 1956 uchwalono ustawę o radach robotniczych:
- na podobieństwo rozwiązań przyjętych w byłej Jugosławii
- decentralizacja kompetencji na rzecz rad robotniczych - organ pochodzący z wolnych, równych, powszechnych i tajnych wyborów, kompetencje:
- uchwalanie planów przedsiębiorstwa,
- decyzje dotyczące inwestycji,
- decyzje dotyczące systemu rozdziału premii w przedsiębiorstwie
- poszerzono zakres kompetencji dyrektorów przedsiębiorstwa,
- redukcja nadmiernej liczby resortów gospodarki
- Struktura przedsiębiorstwa: najważniejszy organ to właściwy minister resortowy, w 1958 pojawiają się nowe ogniwo pośrednie czyli:
zjednoczenia przedsiębiorstw państwowych - organy gospodarki grupujące przedsiębiorstwa według kryteriów branżowych, kryterium terytorialne - kryterium pomocniczym, jako kryterium pomocnicze. Zadania to udzielnie pomocy i organizacyjne, rada robotnicza- dyrektor nie mógł podejmować decyzji w sprawach które były zastrzeżone dla rady, dyrektor przedsiębiorstwa ,
W grudniu 1958 uchwalono ustawę o samorządzie robotniczym (obowiązywała do 1981). Wprowadziła dwustopniową strukturę:
1.Konferencja samorządu robotniczego: po 1/3 przedstawiciele wybrani z członków rady robotniczej, związków zawodowych, egzekutywy partyjnej przedsiębiorstwa
może być wybrana rada robotnicza - przestała być organem obligatoryjnym.
System planowania - prof. Bobrowski.
Komisja planowania przy Radzie Ministrów - tworzyła założenia i wskazania dla planów, które były przekazywane przedsiębiorstwom, które analizowały, dyskutowały i tworzyły własne plany, na podstawie tego powstawały plany resortowe.
Plany roczne uchwalane były przez Radę Ministrów, przedstawiane były do akceptacji Sejmowi
Plany Wieloletnie przyjmował Sejm w formie uchwały na wniosek Rady Ministrów.
Były dwa rodzaje wskaźników:
Dyrektywalne - przedsiębiorstwa musiały je uwzględnić w przygotowywanym planie
Orientacyjne - stanowiły niewiążące zalecenia
W 1972 roku zaczęto tworzyć wielkie organizacje gospodarcze jako podstawowe struktury gospodarki.
(…)
… , były to ułomne osoby prawne
Kombinaty przemysłowe - uregulowane uchwałą RM z 1969, tworzone według kryterium kooperacyjnego - stanowiły zamknięty cykl produkcyjny
W 1976 uchwała RM o kombinatach rolnych - samodzielne gospodarstwa łączone w kombinaty, następnie w zjednoczenia - centralny zarząd, nadzór ministra ds. rolnictwa.
W 1978 koncepcja planowania otwartego - RM mogła zmieniać uchwały planu wieloletniego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)