To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mała stabilizacja czy stagnacja gospodarcza?
Gomułka obejmując kierownictwo, musiał się liczyć z czekającymi go wyzwaniami społecznymi i gospodarczymi. W latach 1950-1955 w Polsce występował wysoki przyrost naturalny. Wydawało się, że Gomułka rozumie iż konieczna jest przebudowa systemu gospodarczego. Komisja Planowania przy Radzie Ministrów początkowo miała zajmować się samym planowaniem, natomiast decyzje gospodarcze pozostawały w gestii Rady Ministrów. Od 27.01.1957r do 1962r. funkcjonowała złożona z wybitnych specjalistów Rada Ekonomiczna przy prezesie Rady Ministrów. Postulowała ona decentralizację planowania, zwiększenie samodzielności inwestycyjnej przedsiębiorców oraz ocenianie ich wg wyników finansowych, nie zaś na podstawie stopnia wykonania planów. Redukcji uległ aparat zarządzania. Zmniejszono o 13 liczbę ministerstw zajmujących się gospodarką.
W przedsiębiorstwach istotną role spełniały rady pracownicze, do których zadań należała kontrola administrowania, opiniowanie planów gospodarczych, a także podział funduszu zakładowego.
Trwało to do krótko, gdyż już 1958r. Komisja Planowania, zaczęła decydować o najważniejszych inwestycjach, zatrudnieniu handlu zagranicznym i rozdzielnictwie materiałów. 20.12.1958r. uchwalono ustawę wprowadzającą Konferencje Samorządu Robotniczego. W KSR wybierane rady pracownicze zostały ubezwłasnowolnione przez przedstawicieli partii i związków zawodowych. W okresie rządów Gomułki realizowane były 3 pięcioletnie plany gospodarcze: 56-60, 61-65, 66-70.
Ekonomiści uważają, że 5-latka 56-60, była najlepiej skonstruowanym planem. Złagodzono wiele występujących poprzednio dysproporcji oraz znacząco poprawiono stopę życiowa ludności.
Nowa strategia gospodarcza ustalona została na XII Plenum KC PZPR z października 1958r. Forsowna industrializacja miała zapewnić pełne zatrudnienie, zmniejszenie dystansu Polski do uprzemysłowionych krajów Europy oraz wzrost stopy życiowej. Z każdym kolejnym planem sytuacja stopniowo się pogarszała. Wydajność pracy w Polsce była bardzo niska. Szczególne braki występowały na rynku mięsnym. Ponadto pogłębiała się luka technologiczna pomiędzy przemysłem polskim krajów zachodnich. Wszystko to zmusiło władze do eksperymentów gospodarczych. Ostatnią próbę opracowania programu reform podjął zespół kierowany przez Bolesława Jaszczuka, odpowiedzialnego w kierownictwie partyjnym za problematykę gospodarczą. Od 1.01.1971r. wraz z nową pięciolatką miał być wprowadzony system. Tzw. bodźców materialnego zainteresowania, mający zapewnić wzrost efektywności produkcji. Głównym celem tego planu było większe związanie wydajności pracy z wysokością zarobków. Ponadto poziom płac miał być uzależniony od wyników całego przedsiębiorstwa, nie zaś od wkładu pracy poszczególnych robotników. Elementem zamierzonej „reformy” były przewidywane podwyżki, które stały się bezpośrednia przyczyną wydarzeń grudniowych.
(…)
… związane z industrializacją powodowały także wzrost typowych patologii społecznych. Największa plagą tamtego okresu było niewątpliwie pijaństwo.
Polacy byli narodem młodym średnia wieku w1970r wynosiła 27,5roku. Połowa mieskzańców Polski Była w wieku produkcyjnym, stopniowo zaczynała jednak rosnąć grupa emerytów i rencistów. Oprócz istniejące od czasów powojennych aglomeracji warszawskiej zaczęły tworzyć…
… głównymi partnerami Polski były kraje socjalistyczne.
Zapoczątkowana w 1956r zmiana polityki rolnej zwiększyła ponownie rolę gospodarstw prywatnych. Duże znaczenie miało zlikwidowanie obowiązkowych dostaw mleka oraz obniżenie zbóż o35%,trzody chlewnej i ziemniaków o 19% a także podwyższenie przeciętnych kosztów produkcji. Ważnym czynnikiem postępu na wsi była dalsza elektryfikacja.
W 1959r, produkcja…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)