Człowiek jako osoba Podobieństwo człowieka do Boga wyraża się przez osobowy charakter bytowania. Od pierwszych chwil swojego istnienia człowiek jest wezwany do samookreślenia i samoświadomości . Są dwa elementy określające osobowość ludzką. Człowiek najpierw stwierdza swoją odrębność w stosunku do wszystkich istot żyjących. Następnie człowiek wchodzi w świadomą relację z osobą Boską, prowadzi dialog. Poprzez możliwość dokonania wyboru człowiek odkrywa swoją zdolność do samostanowienia. Te trzy elementy składające się na osobowość ludzką stanowią podstawę człowieczeństwa, jednak osoba ludzka może się realizować tylko przez swoje ludzkie ciało. Pismo święte nie posługuje się terminem osoba natomiast mówi o sercu człowieka jako o wnętrzu osobowego centrum. Tylko osoba może być kochana i pragnąć kochać innych, jest zdolna do poznania dobra. Im bardziej człowiek staje się osobą tym bardziej odpowiada na Boże wezwanie. Osoba realizuje się tylko przez kontakt z drugą osobą. Klasyczna definicja osoby Boecjusza: indywidualna substancja rozumnej natury. Kobieta - jej powołanie i godność w świetle opisów stworzenia i w NT Fragment Rdz 1, 1-2,4 opisuje moc stwórczą Słowa Bożego.” Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz , na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę”. Ludzkość jest przedstawiona jako zróżnicowana od pierwszych chwil swego istnienia na mężczyznę i kobietę. Taka właśnie ludzkość zróżnicowana płciowo zostaje wyraźnie nazwana Obrazem Boga. w drugim opisie stworzenia Rdz 2,4-25 człowiek stworzony przez Pana Boga i umieszczony w raju, doświadcza samotności, w której obecność zwierząt nie jest dostateczną pociechą. Potrzebuje on odpowiedniej dla siebie pomocy. Adam musi wejść w relację z drugą równą mu istotą, nie jest to relacja podporządkowująca. Tylko kobieta stworzona z tego samego ciała daje przyszłość życiu człowieka. Stworzenie kobiety nadaje ludzkości charakter rzeczywistości relacyjnej osobowo. Niewiasta jest drugim „ja” we wspólnym człowieczeństwie. Od początku relacyjność ukierunkowana jest na komunię czego wyrazem jest podejście do nagości. „chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy nie odczuwali wobec siebie wstydu”. W ten sposób w ciele ludzkim (męskim czy kobiecym) zawarta jest oblubieńcza miłość, czyli zdolność do wyrażania swej miłości, tej miłości w której człowiek osoba staje się darem. W Nowym Testamencie Maryja jako wybrana córka Syjonu w swej kobiecości w pełni uosabia wypełnienie się wielkich dziel Boga. Maryja żyła tajemnicą miłości Boga, rozpoznawała swoją tożsamość oraz nastawienie serca, postawę i czyny, których Bóg od Niej oczekiwał. Maryja podstawą swojego istnienia uczyniła słuchanie i przyjmowanie Słowa Bożego. Wiara Maryi żyje i pogłębia się w pokornym i pełnym miłości posłuszeństwie, „Niech mi się stanie według słowa Twego” (Łk 1,38;), wiara wciąż wskazuje na Jezusa, „zróbcie wszystko cokolwiek wam powie (J 2,5). W najtrudniejszym momencie Maryja odważnie dochowuje wierności, wspierana w jedyną pewność , jaką jest ufność w słowo Boże. Od Maryi można uczyć się znaczenia mocy miłości, którą Bóg wyraża i objawia w życiu swego umiłowanego Syna. Maryja jest wzorem kobiecości: gotowa do słuchania, otwarta, pokorna, wierna, uwielbiająca i oczekująca.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)