To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
HYDRAULIKA I HYDROLOGIA - ĆWICZENIA 1 OBLICZANIE ZASIĘGU COFKI I KRZYWEJ SPIĘTRZENIA DLA KORYT REGULARNYCH TEORIA RUCH NIEJEDNOSTAJNY W KORYTACH OTWARTYCH OBLICZANIE ZASIĘGU COFKI I KRZYWEJ SPIĘTRZENIA DLA KORYT REGULARNYCH Ruch niejednostajny (zmienny) w korytach otwartych występuje wtedy, gdy przekroje poprzeczne koryta wyraźnie się zmieniają lub gdy zmienia się spadek podłużny dna. W tym przypadku zwierciadło cieczy przestaje być równoległe do dna. W praktyce najczęściej przyczyną wywołującą ruch niejednostajny jest obniżenie koryta w postaci stopnia (wodospad) lub przegrodzenie go przeszkodą np. jazem lub zaporą. Jeśli głębokość w korycie maleje, co ma miejsce w przypadku wybudowania stopnia, to mamy do czynienia z depresją, a przebieg linii zwierciadła wody w przekroju nazywamy krzywą depresji (Rys. 1). Rys. 1 Odległość L od progu do przekroju, w którym obniżenie zwierciadła nie jest już zauważalne nazywamy zasięgiem depresji. Natomiast, gdy w miarę przesuwania się wzdłuż koryta, głębokości wody rosną, mamy do czynienia ze spiętrzeniem (Rys. 2). Rys. 2 Cały obszar, na którym została spiętrzona woda, a więc i obszar zalany skutkiem spiętrzenia (np. grunty nadrzeczne) nazywamy cofką. Przebieg linii zwierciadła w przekroju podłużnym od budowli do końca cofki nazywamy krzywą spiętrzenia. Chociaż wiemy, że teoretycznie (w przypadku prostego koryta) krzywa spiętrzenia asymptotycznie dąży do linii normalnego zwierciadła, a więc sięga nieskończenie daleko od budowli piętrzącej, to praktycznie możemy mówić, że w pewnej odległości HYDRAULIKA I HYDROLOGIA - ĆWICZENIA 2 OBLICZANIE ZASIĘGU COFKI I KRZYWEJ SPIĘTRZENIA DLA KORYT REGULARNYCH TEORIA od zapory cofka kończy się tam, gdzie spiętrzenie praktycznie nie gra roli. W praktyce jako koniec cofki przyjmujemy miejsce, gdzie spiętrzenie nie przekracza 0,01 normalnej głębokości w korycie.
(…)
… odległości l od przeszkody, dla których określamy rzędne z; czyli znane
są wartości lewej strony równania oraz pierwszy wyraz prawej części równania. Obliczamy więc
௭
௭
߮ ቀுቁ i dla tej wartości funkcji odczytujemy z tablicy wartość ு.
W podobny sposób prowadzimy obliczenia wykorzystując wzór Tolkmitta. Przy korzystaniu z obu
wzorów stosujemy metody interpolacji liniowej. Mimo, że oba wzory dotyczą jedynie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)