To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Chrześcijańska recepcja dorobku starożytności
Świat antyczny, a również i judaizm, czekał jeszcze jeden wstrząs. Było nim pojawienie się nowej religii - chrześcijaństwa - w pierwszych latach istnienia niepozornej wspólnoty żydowskiej, wyznającej zmartwychwstanie zmarłego na krzyżu Mesjasza - syna Bożego - Jezusa z Nazaretu, która stopniowo zaczęła swym zasięgiem obejmować coraz większe obszary rzymskiego Imperium. Zdecydowanie misyjny charakter, bardzo uniwersalna formuła, charakterystyczna dla cywilizacji hellenistycznej - a więc skupienie się przede wszystkim na samym orędziu, przy rezygnacji z hermetycznej żydowskiej obrzędowości i rytuałów, pozwoliło nowoformującej się religii, przekroczyć granice Palestyny i zaistnieć w kulturze rzymskiego cesarstwa. Istotnym był tu również fakt spisania Chrystusowej nauki ( Ewangelie ) i tworzenia misyjnych pism, jakimi miały się okazać także Dzieje Apostolskie i listy apostolskie, w dostępnej powszechnie grece. Problem języka nie jest tu bowiem sprawą bez znaczenia. Jak pisze W. Jaeger:„Wraz z językiem greckim do chrześcijańskiej myśli wkroczył cały świat koncepcji, kategorii myślowych, utrwalonych metafor i subtelnych konotacji znaczeniowych” .
Chrześcijaństwo wykazało się wielkim mistrzostwem w adaptowaniu funkcjonujących form, motywów i gatunków literackich, w wykorzystaniu z istniejącej literatury pogańskiej, również filozoficznej, sformułowań i terminów zrozumiałych w ówczesnym świecie do głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie. Wyraziło się to także, poprzez akceptację i asymilację greckiej kultury, w zdecydowanym rozgraniczeniu chrześcijaństwa i „religii Księgi”, jaką była religia Izraela. Sama formuła misjonowania została zapożyczona w dużej mierze od rozmaitych szkół filozoficznych, chcących pozyskać nowych adeptów przez wygłaszanie mów przedstawiających swą naukę jako drogę ku szczęściu. Najstarszym tego przykładem chrześcijańskim, w sposób mistrzowski zrealizowanym, jest relacja zawarta w Dziejach Apostolskich (Dz. 17, 16-33) przedstawiająca św. Pawła na ateńskim Areopagu . Działalność Apostołów i stworzonych przez nich pierwszych gmin chrześcijańskich zapoczątkowała jeden z najbardziej owocnych dialogów w historii ludzkiej myśli. Wśród chrześcijan, początkowo rekrutujących się z klas niższych, zaczęli pojawiać się ludzie w rozumieniu tamtych czasów wykształceni, z pewnym szlifem kultury filozoficznej. Umieli oni wyrazić i wytłumaczyć swoją nową religię w języku funkcjonujących terminów filozoficznych, jak i wejść w dialog z filozoficznymi i religijnymi prądami żyjącymi w kulturze rzymskiego uniwersum. Ich zasługą było „przystosowanie” semickiego Boga do grecko-rzymskiego ideału oraz wprowadzenie w świat greckiej myśli problemów, które nigdy nie powstałyby w głowach greckich filozofów.
(…)
… stanowiła poważną obrazę etosu rzymskiego”.
Musiało więc dojść do ideowej konfrontacji.. Wśród przyczyn, jakie spowodowały rozpoczęcie dialogu z pogaństwem na pierwszy plan wysuwa się fakt prześladowań i chęć zdementowania nieprawdziwych opinii i poglądów o chrześcijaństwie. Taką próbę dialogu można było podjąć na gruncie znanej powszechnie greckiej kultury i wypracowanych przez nią pojęć filozoficznych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)