To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cechy morfologiczne towarzyszące poziomom głównym, a związane z genezą danego poziomu oznacza się małymi literami alfabetu dodawanymi po literze określającej poziom główny. a – dobrze zmumifikowana materia organiczna nagromadzona w mineralnej części gleby w warunkach hydrom orficznych Aa an – poziom lub warstwa wytworzona przez człowieka wskutek działalności gospodarczej (w glebach antropogenicznych) Aan br – akumulacja na miejscu (wzbogacenie in situ) (w glebach brunatnych) Bbr ca – akumulacja węglany wapnia, stosuje się w połączeniu z różnymi poziomami Cca es - eluwialne wymycie żelaza i glinu, stosuje się w poziomie E w glebach bielicoziemnych Ees et – eluwialne wymycie iłu koloidalnego, gleby płowe Eet fe – iluwialna akumulacja żelaza; stosuje się do poziomu B w glebach bielicoziemnych Bfe g – cechy glejowe spowodowane okresową stagnacja wody opadowej w obrębie poziomów głównych Bg, Cg gg – oglejenie spowodowane wodami gruntowymi Bgg, Cgg h – iluwialna akumulacja związków próchnicznych (humusowych); stosuje się do poziomu B w glebach bielicoziemnych Bh h – podpoziom zawierający dobrze rozłożoną materię organiczną w poziomie O gleb mineralnych (podpoziom ściółki) Oh t – iluwialna akumulacja frakcji ilastej w glebach mineralnych; stosuje się do poziomu B w glebach płowych Bt t – w glebach organicznych oznacza torf; stosuje się do poziomu Ot ni – torf niski wy – torf wysoki R1, R2 – stopień rozkładu torfu p – poziom rozluźniony (spulchniony) przez orkę Ap Definicje poziomów glebowych opierały się na kryteriach opisowych i nie zawsze pozwalały na jednoznaczne zakwalifikowanie gleby do określonej jednostki taksonomicznej. Było to powodem wielu dyskusji przy profilach glebowych. W obowiązującej systematyce gleb Polski ustalono poziomy wyróżniające tzw. poziomy diagnostyczne, które wydzielono na podstawie kryteriów w większości wymiernych. Ich występowanie lub brak w profilu jest podstawą zaliczenia gleby do określonej jednostki taksonomicznej. Definicje tych poziomów opracowano na podstawie Soil Taxonomy wydanej na Zachodzie w 1975r., z której wybrano tylko poziomy występują na terenach Polski. Barwę poziomów opisano na podstawie skali barw wg ‘Mansel Soil Color Charts’. Każda barwa w tej skali określana jest poprzez odcień (Hue), jasność (Value) i nasycenie (Chroma). Odcień określa barwę podstawową lub pośrednią i oznacza się go dużymi literami łacińskimi, np. R – red, Y – yel ow, G – green, YR – żółto-czerwony o różnych proporcjach składników, np. 2,5YR; 7,5YR
(…)
…, G – green, YR – żółto-czerwony o różnych proporcjach składników, np. 2,5YR; 7,5YR
Jasność wyraża się liczbą od 0 (czerwony) do 10 (biały) 1 – 9 stopnie szarości
Nasycenie barwy – cyframi arabskimi od 0 (brak nasycenia) do 14 (barwa czysta), najczęściej w zakresie
nasycenia od 1 do 8. Oznaczenie barwy gleby polega na znalezieniu w atlasie wzorca zbliżonego do barwy
gleby i zapisywanie kolejno: odcienia, jasności, nasycenia np. 1,7YR ¾
STRUKTURA GLEBY
Strukturą gleby nazywa się rodzaj i sposób wzajemnego powiązania elementarnych cząstek stałej fazy gleby.
Przy jej określaniu rozpatruje się kształt i wielkość elementów strukturalnych na jakie rozpada się masa
glebowa.
Powstawanie struktury jest związane z rodzajem skały macierzystej oraz z działaniem czynników i procesów
glebotwórczych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)