Charakterystyka morfometryczna jeziora Białe

Nasza ocena:

5
Pobrań: 105
Wyświetleń: 1771
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Charakterystyka morfometryczna jeziora Białe - strona 1

Fragment notatki:


Magdalena Stec 22.03.2012
Charakterystyka morfometryczna jeziora Białe Jezioro Białe leży w województwie podlaskim w powiecie augustowskim. Na jego południowozachodnim brzegu usytuowane jest miasto Augustów. Jezioro składa się z trzech akwenów. W jego obrębie wyróżnić można zatoki: Orzechówkę, Tartaczną i Wierszowiec. W części południowej jeziora znajdują się półwyspy Lisi Ogon, Dąbek i Pień, a w części północnej półwysep Ostry Róg. Na jeziorze znajdują się 3 wyspy. Ich łączna powierzchnia to około 2 ha. Uwyspienie nie przekracza wartości 1%. Zbiornik otoczony jest lasem iglastym, a na północnowschodnim brzegu znajdują się bagna.
Jezioro Białe jest jeziorem rynnowym, występuje w równoleżnikowym ciągu wraz z jeziorem Necko na Zachodzie (połączone ciekiem Klonownica) i jeziorem Studziennicznym od Wschodu (połączone przez śluzę Przewięź). Na planie batymetrycznym zauważalne są duże spadki stoków dna, a także, w południowej części zbiornika stosunkowo szeroka strefa epilitoralna i litoralna. Widoczne są Głęboczki, w tym jeden osiągający głębokość maksymalną - 30 m. Ogółem dno urozmaicone jest przegłębieniami i progami, które wyznaczają podział na akweny.
Na podstawie kształtu wykreślonej krzywej batygraficznej sadzić można ze misa jeziorna ma kształt wklęsły, co potwierdza obliczony wskaźnik głębokościowy jeziora, o wartości mniejszej niż 0,33(3). Dokładną wartość wskaźnika W g =0,298. Średnia wartość dla Polski kształtuje się na poziomie 0,43, przy czym należy zaznaczyć ze jedynie nieco ponad 18% jezior Polski posiada misę wklęsłą. Taki kształt misy jeziornej można tłumaczyć procesami erozyjno-akumulacyjnymi zachodzącym w strefie przybrzeżnej i na stoku. NA krzywej batygraficznej brak wyraźnych jezior miedzy wszystkimi teoretycznymi strefami jeziora. Strefę brzegową i przybrzeżną należałoby w tym przypadku traktować ogółem jako strefę płycizny, gdyż nie ma miedzy nimi wyraźnej granicy. Przypuszczalnie głębokości większe niż 15 m wyznaczają stok, dalej przechodzący w głęboczek.
Jak wspomniano wcześniej jezioro Białe posiada urozmaiconą linię brzegową. Obliczony wskaźnik rozwinięcia linii brzegowej wynosi 2,4. Można go porównać do teoretycznego wskaźnik K=2,5 obliczonego dla jeziora Mlewickiego o powierzchni 84,4 ha i długości linii brzegowej 8125m. Oba jeziora charakteryzuje obecność licznych zatok i półwyspów, mimo znacznej różnicy powierzchni (jezioro Białe jest około 6-krotnie większe od jeziora Mlewickiego, przy jedynie nieco ponad 2,5-krotnie dłuższej linii brzegowej). Wartością tego wskaźnika większą niż 2,0 charakteryzuje się jedynie 25% jezior Polski. Warto dodać, że długość badanego zbiornika jest niemal 10-krotnie większa od jego szerokości ( L=6,89 km, B

(…)

… do tej samej uzyskanej ze wzoru na zależność głębokości średniej od głębokości maksymalnej (Hśr=9,86) można sądzić ze różnica ta wynika przede wszystkim z wklęsłego kształtu misy jeziornej.
Literatura:
Bajkiewicz-Grabowska E., 1993, Przewodnik do ćwiczeń z hydrologii ogólnej, PWN.
Choiński A., 1991, Katalog jezior Polski, cz. II., Wyd. UAM Poznań.
Choiński A., 1995, Zarys limnologii fizycznej Polski, Wyd. UAM…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz