To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Charakterystyka kurhanów scytyjskich Pochówki scytyjskie wykazują rozmaitość konstrukcji i obrzędów grzebalnych. Wynika to zarówno z różnych tradycji kulturowych jak i odmiennych warunków życia. Różnicę tę widać zwłaszcza między strefą stepową a leśno-stepową. Pośród wczesnych mogił stepowych wyróżniają się pochówki wgłębione w dawne kurhany, wyposażone w ceramikę ręcznie lepioną. Należały one zapewne do miejscowych plemion rolniczych i z nimi wiąże się przetrwanie w kulturze scytyjskiej tradycyjnych elementów zrębowych. Na scytyjskie mogiły VII-VI wieku trudno trafić ponieważ są one rozproszone po stepie i prawie wszystkie są wgłębione w kopce starszych kurhanów. Są one raczej przypadkowe i nie mogą wystarczająco odzwierciedlić charakteru i mocy społeczeństw koczowniczych. Za to w lasostepie ludzi chowano pod specjalnie usypanymi dużymi kopcami, dobrze wyposażonymi, m. In. w importy greckie. Świadczy to o dużym rozwoju handlu z Grekami. Handel ten skupiał się głównie na tubylczej arystokracji, co prowadziło do jej wzbogacenia. Pośród kurhanów stepowych największe zainteresowanie budzą kurhany zwane królewskimi. Są to mogiły grupy naddnieprzańskiej której od VI wieku dominowali Scytowie Królewscy. Jednym z najokazalszych kurhanów „królewskich” był Czertomłyk, położony na prawym brzegu Dunaju, w odległości 20km od Nikopola. Jest on datowany na koniec IV - początek III wieku. Kurhan mierzył 19,5m. U podstawy był obłożony dużymi głazami. Pod kurhanem mieściła się katakumba centralna oraz boczna. Do tej pierwszej wiodła jama o głębokości 10m, stopniowo rozszerzająca się ku dołowi (6,4 x 4,4m). Od jej dna rozchodziły się radialnie 4 komory. Południowo-zachodnia komora mieściła pochówek zasadniczy. Przy jednej ścianie leżał szkielet „królewski” a równolegle z nim szkielet wojownika. W sąsiedniej komorze spoczywała królowa a równolegle do niej „podczaszy”. Trzecią komorę zajmował strażnik a czwartą pies. Osobno znajdowały się trzy jamy ze szkieletami 11 koni a obok nich pochówki dwóch koniuchów. Boczna katakumba miała plan prostokąta i odkryto w niech kości mężczyzny. Z wyposażenia królewskiego wyróżnia się złoty torkwes z 12 figurkami lwów, złote bransolety i pierścienie, miecz z rękojeścią obłożoną złotem i 29 prostokątnych złotych blaszek z leżącym gryfem. Wojownik oprócz broni, posiadał także cenne ozdoby, jak lity torkwes ze złota, kolczyki, dwie bransolety i 10 pierścieni. Z tej komory pochodzi słynna srebrna, pozłacana amfora, ozdobiona reliefowymi motywami roślinnymi i zwierzęcy oraz sceną obłaskawienia koni przez Scytów. W pozostałych komorach odkryto ponad 3000 drobnych złotych ozdób stroju. Wśród nich wyróżniają się blaszki przedstawiające walkę lwa ze sfinksem, Scytę borykającego się z gryfem, Herkulesa duszącego lwa, głowę Ateny zestawioną z głową lwa. Pochówki koni jak zwykle w bogatych kurhanach wyróżniały się srebrnymi ozdobami. Boczna katakumba została obrabowana a najciekawszym znaleziskiem jest brązowy kociołek scytyjski. Z podziemnych nisz udało się jeszcze wydobyć takie zabytki jak: złota okładzina miecza ze sceną walki Greków z barbarzyńcami oraz złote obicie grotu.
(…)
… oraz układów społecznych. Zróżnicowanie społeczne znajdowało wyraz w rozmiarach kopca i rozbudowie substrukcji oraz w jakości wyposażenia.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)