To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cechy sporów wokół książek J.T. Grossa
Początek 2008 - główna faza debaty wokół książki „Strach” Jana Tomasza Grossa
Analiza debaty koncentruje się wokół analogii z niemiecką debatą z 1996 wokół książki D. Goldhagena „Gorliwi kaci Hitlera”
Książka odnosi się do kwestii polskiego antysemityzmu po II wojnie światowej i problematyzuje zbiorowy obraz własny Polaków jako narodu ofiar
Miała programowo spełniać funkcję terapeutyczną wobec społeczeństwa polskiego
Debata dotyczyła w większym stopniu książki Grossa oraz samej debaty nad nią, niż wydarzeń historycznych
Była to druga praca Grossa, która wywołała w Polsce dyskusję nt. rodzimego antysemityzmu. Pierwsza - 2001 „Sąsiedzi” o dokonanym w 1941 przez Polaków zbiorowym mordzie na żydowskich współmieszkańcach Jedwabnego (jeden z najważniejszych sporów publicznych w Polsce po '89) może służyć jako rama porównawcza dla debaty wokół „Strachu”.
HISTORYCY: krytyka książki, dystansowanie się, wskazywanie błędów warsztatowych
IPN: kontrakcja, publikacja „Po zagładzie”, relacje polsko-żydowskie w całkiem innym, przychylnym Polakom świetle. Jan Żaryn - krytyka „Strachu”
MEDIA LEWICOWE I LEWICOWO PRAWICOWE: obrona Grossa
GŁOS NARODOWO-KATOLICKI: atak na Grossa
Nie chodzi o dostarczenie argumentów, lecz o wskazanie mechanizmów obecnych po różnych jej stronach, które spowodowały, że była ona bezproduktywna
Cechy sporu: nasycenie wypowiedzi matedyskursowych, znaczna jej część dot. samej debaty debatowano nad książką oraz nad tym na czym polega debata (kto w niej uczestniczy i jakie mam motywy)
szufladkowanie Grossa jako „żyda”
poprzez uważnienie, nadanie wagi etniczności Grossa osiągano unieważnienie problemu o który mówi ksiązka (należy przeciwdziałać agresji ze strony reprezentanta „lobby żydowskiego”)
podobieństwo rozkładu stanowisk w sporze o Jedwabne, w obu dychotomia stanowisk- afirmatywna vs postawa obronna.
NASZ DZIENNIK: reaktywacja toposów antysemickich, „żydokomuna” - rzekomo szczególnie bliski związek Żydów z komunizmem
apelowanie do zbiorowej obrony przed zagrożeniem
fragmenty sporu zawierały nie tylko język wrogości (językowa agresja i brutalność) ale i jego części szczególnej - mowy nienawiści.
Rzadko próby problematyzacji praktyk etnizacyjnych
metadyskursywny charakter nie pomógł bo liczne wypowiedzi choć z założenia bezstronne, w rzeczywistości były stronnicze
Kościół Katolicki - równie bezwzględna obrona przed zarzutem o wspieranie antysemityzmu
(…)
… od tej tendencji: Andrzej Paczkowski, historyk IPN: praktykował pracę pośredniczącą między Grossem a społeczeństwem polskim (podobnie Ireneusz Krzemiński) - zachęcenie do wypracowania zdystansowanego poglądu na książkę oraz komunikacyjną strategię jej autora
„Strach” był świadomym aktem terapii wstrząsowej dla społ. polskiego ale nie doprowadził do przewartościowań w obszarze pol. pamięci zbiorowej
Przeciwnie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)