To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cechy organizacji ponadpaństwowych /supranarodowych Schemat opracowano na podstawie: Prawo Unii Europejskiej. Testy, kazusy, tablice, Opr. A.Łazowski, A.Łabędzka, M. Szpunar, CHBeck, Warszawa 2003. Supranarodowość, metoda wspólnotowa i uwspólnotowienie („communitarisation") Traktat o powołaniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS) posługiwał się pojęciem „supranational, aby w ten sposób podkreślić szczególny status Wysokiej Władzy (protoplasta Komisji Europejskiej). Pojęcie to łączono wtedy z realizacją federalnego modelu integracji europejskiej. Po raz drugi supranarodowość uwzględniona została w Traktacie o Europejskiej Wspólnocie Obronnej, który nie wszedł jednak w życie. W 1954 r. w trakcie procedury ratyfikacyjnej został odrzucony przez francuskie Zgromadzenie Narodowe. W traktatach o powołaniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Traktaty Rzymskie) zrezygnowano z wyraźnego potwierdzenia supranarodowego charakteru Wspólnot i ich instytucji wspólnotowych. Zapis o supranarodowym charakterze Wysokiej Władzy EWWiS został jednak uchylony przez Traktat Fuzyjny z 1965 r. Od jego wejścia w życie w 1967 r. supranarodowość nabrała charakteru doktrynalnego. Nie definiują go wprost kolejne traktaty rewizyjne, ani prawo wtórne, chociaż z prawa i praktyki dają się odtworzyć jego zasadnicze elementy. Z supranarodowością wiązała się Preambuła Traktatu o Unii Europejskiej z Maastricht, gdzie znalazło się wyraźne odwołanie do pojęcia narodów Europy (brak tu zawężenia li tylko do narodów zamieszkujących Unię Europejską), które stają się głównym podmiotem integracji europejskiej. Nie oznaczało to jednak automatycznej eliminacji państw będących „Panami Traktatów", ale istotne ograniczenie ich wpływu na przebieg procesu integracji europejskiej. Zestawienie kategorii „coraz ściślejszy związek" (unia) z narodem uznane zostało za potwierdzenie supranarodowego charakteru rozwoju Unii Europejskiej, na który zgodziły się państwa członkowskie UE. Analizy na temat istoty pojęcia supranarodowości można podzielić na dwie grupy. Jedna za miarodajne uznaje kryterium przejęcia części kompetencji władczych od państw członkowskich przez Unię Europejską. Druga natomiast uwzględnia właściwości organów organizacji supranarodowej jakimi są instytucje UE. Bez względu na sposób ujęcia przekazywanie kompetencji w ramach integracji europejskiej wiąże się z rezygnacją państwa z wykonywania części suwerenności co prowadzić może do uznania wewnątrzpaństwowej skuteczności decyzji wydawanych przez organy supranarodowe. Supranarodowość definiowana jest też jako konstytucyjno- prawne przenikanie, przechodzenie publicznej władzy z terytorium państwowego do Unii Europejskiej. Efekt tego przenikania nie wyczerpuje się jedynie w aspekcie oddziaływania tej władzy na państwa członkowskie. W tym, bowiem przypadku władza Unii wiąże także jej obywateli. Mimo konkurencji kompetencji organizacji integracyjnej i państwa członkowskiego nie następuje tu jednak zmiana tytułu suwerenności na korzyść tej organizacji, a ograniczane prawa zwierzchnie nie są całkowicie eliminowane z rzeczowym skutkiem z zakresu suwerennej władzy państwa członkowskiego. Supranarodowość nie musi, więc prowadzić do zaniku państw. Może ona funkcjonować równolegle z suwerennością państw, nie zastępując jej. Jeżeli jednak przyjmie się, iż przenoszenie kompetencji przybierze charakter czasowo nieograniczony, odbywający się za zgodą państw i
(…)
… niepomiernie stopień zróżnicowania wśród państw członkowskich; metoda wspólnotowa gwarantuje, bowiem w takiej sytuacji ciągłość i dynamikę rozwoju procesu integracji.
Do metody wspólnotowej odwołano się też w pierwszym artykule Projektu Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy. Zastąpiła ona proponowaną pierwotnie „metodę federalną", na którą nie zgodziła się większość członków Konwentu Europejskiego…
… jest też na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości;
Ciągłe „uwspólnotowienie" w postaci przekształcania kompetencji Unii/Wspólnot, wyrażające się w transferze kompetencji wewnątrz systemu (np. z III filaru do I, w wyniku przyjęcia Traktatu Amsterdamskiego. Chodzi tu o przede wszystkim o „Obszar Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości);
Włączanie do „acquis communautaire " norm prawa międzynarodowego publicznego zawartych w umowach zawieranych pomiędzy państwami członkowskimi Unii, np. dwa Porozumienia z Schengen /acquis Schengen/. W badaniach nad integracją europejską i supranarodowością zastosowano też odniesienia do demokracji deliberatywnej. Podstawą dla tej formy demokracji jest założenie o wyższości norm przyjmowanych w wyniku deliberacji - dyskursu (w oparciu o konsensus) nad regulacjami przyjmowanymi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)