To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
BUDOWA I DZIAŁANIE APARATÓW SZPARKOWYCH
Aparaty szparkowe są niezbędnym elementem budowy roślin, gdyż dzięki nim para wodna może dyfundować na zewnątrz w procesie transpiracji szparkowej. A także mogą tą transpirację ograniczać (w niesprzyjających warunkach). Przez szparki zachodzi również dyfuzja CO2 i O2. Mogą one występować zarówno w dolnej jak i w górnej części skórki. Gęstość rozmieszczenia zależy od gatunku rośliny (liść średniej wielkości może mieć kilka milionów szparek).
ROZMIESZCZENIE APARATÓW SZPARKWYCH W LIŚCIACH
Liście hypostomatyczne - aparaty szparkowe wyłącznie w dolnej epidermie (w większości roślin).
Liście amfistomatyczne - aparaty liściowe po obu stronach blaszki liściowej
Liście epistomatyczne - aparaty szparkowe w górnej epidermie (u roślin wodnych, których liście pływają po powierzchni wody).
BUDOWA APARATÓW SZPARKWOYCH
2 komórki szparkowe, pomiędzy którymi znajduje się otwór - szparka prowadząca do umieszczonej niżej komory szparkowej. Zawierają chloroplasty (mogą, więc wytwarzać związki organiczne w przeciwieństwie do innych komórek epidermy).
RODZAJE APARATÓW SZPARKOWYCH
1. Typ gramineae - występuje u traw. Mają kształt hantli. Komórki zamykające są wydłużone, przy czym partie środkowe są wąskie i silnie zdrewniałe, podczas gdy ich końce są pęcherzykowato rozszerzone i cienkościenne. Wzrost turgoru powoduje zwiększenie średnicy pęcherzykowatych zakończeń, wskutek czego środkowe zdrewniałe partie odchylają się od siebie, poszerzając w ten sposób otwór. Przy zmniejszaniu turgoru zbliżają się one do siebie i szparka zamyka się. Komórki szparkowe otoczone są innymi komórkami epidermy, określanymi jako przyszparkowe, które wspomagają komórki przyszparkowe np. w regulacji rozwarcia szparki. W pęcherzykowatych zakończeniach mikrofibryle celulozowe ułożone są promieniście, dzięki czemu przy wzroście turgoru zakończenia komórek szparkowych mogą zwiększyć swoją średnicę, wskutek czego wąskie zdrewniałe partie odchylają się od siebie, poszerzając w ten sposób otwór. W przypadku spadku turgoru dzieje się odwrotnie.
2. Typ Amaryllis - występuje u dwuliściennych. Komórki szparkowe mają kształt nerkowaty, ich ściany graniczące ze szparką są grubsze, ściany zaś znajdujące się po przeciwnej stronie - cieńsze. Przy wzroście turgoru ściany cienkie rozdymają się, wskutek czego kształt komórek staje się bardziej wygięty i szparka powiększa się. W razie zmniejszenia turgoru - przeciwnie - komórki szparkowe wyprostowują się i ich ściany schodzą się razem zamykając szparkę
TURGOROWE MECHANIZMY DZIAŁANIA APARATÓW SZPARKOWYCH
1. Mechanizm glukozowy
Niskie pH spowodowane (ok. 5) spowodowane pobieraniem CO
(…)
… potasowe wypływają z komórki, spada turgor zamykanie aparatów szparkowych.
Żaden z tych mechanizmów nie działa niezależnie, a w cyklu dobowym następują sprzężone zmiany ich intensywności.
Światło
Podwyższona temperatura Dodatni bilans wodny
Deficyt prężności pary w powietrzu
Niskie stężenie CO2 w komórkach mezofilu liści
Ujemny bilans wodny
Wysoka prężność pary wodnej w powietrzu
Podwyższona temperatura…
… - przeciwnie - komórki szparkowe wyprostowują się i ich ściany schodzą się razem zamykając szparkę
TURGOROWE MECHANIZMY DZIAŁANIA APARATÓW SZPARKOWYCH
1. Mechanizm glukozowy
Niskie pH spowodowane (ok. 5) spowodowane pobieraniem CO2 do komórek mezofilu i akumulacja kwasu węglowego intensywna fotosynteza akumulacja skrobi fotosyntetycznej niedobór osmotycznie czynnej glukozy spadek turgoru zamykanie aparatów…
… tkanek przewodzących u roślin wyższych.
Tkanka przewodząca - tkanka roślinna, w której odbywa się transport wody wraz z rozpuszczonymi w niej substancjami do wszystkich części roślin, zbudowana jest z niejednorodnych komórek.
Dzieli się ją na:
martwy ksylem (drewno), przewodzący wodę i rozpuszczone w niej sole mineralne z korzeni do innych części rośliny. W funkcji tej wyspecjalizowały się dwa rodzaje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)