To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Transpiracja perydermalną - parowanie wody z powierzchni przesyconej suberyną. Transpiracja z powierzchni wewnętrznej liścia - tzn. z powierzchni ściany komórkowej otaczającej przestwory międzykomórkowe. Przestwory międzykomórkowe są zwykle prawie wysycane parą wodną. Ich RH wynosi prawie 100%. Jeśli RH jest stałe to bezwzględne stężenie pary wodne zwiększa się wraz ze wzrostem temperatury. W temperaturze 20º powietrze o RH = 100% zawiera prawie dwa razy więcej pary wodnej niż w temperaturze 10º. Ogrzewanie liścia powoduje, więc wzrost ciśnienia pary wodnej w liściu, a więc zwiększa się gradient prężności pary wodnej między powierzchnią liścia a powietrzem. Czynnikiem, który ogrzewa powierzchnię liścia jest promieniowanie słoneczne. Podwyższenie temperatury liścia umożliwia transpirację (i zarazem przepływ wody przez roślinę) w warunkach dużej, nawet 100% wilgotności względnej atmosfery zewnętrznej.
Transpiracja szparkowa - dyfuzja przez szparki jest bardzo efektywnym sposobem
wymiany gazowej w roślinie. Osiąga znacznie wyższą wartość, niż gdyby odbywała się jedną dużą powierzchnią równą sumie powierzchni szparek. Jest to spowodowane przez zjawisko zwane efektem brzeżnym dyfuzji, wyrażanym przez prawo Stephana mówiące, że parowanie przez małe otwory nie jest proporcjonalne do ich powierzchni, lecz średnicy. Dyfuzja jest, bowiem większa przy brzegach otworu niż w jego środku. W środku otworu możliwe są dla wielu cząsteczek tylko tory dyfuzyjne prostopadłe do powierzchni otworu natomiast na jego brzegach cząsteczki mogą również dyfundować na boki, po torach ukośnych do powierzchni. Stąd np. zgodnie z prawem Stephena dyfuzja przez dwa otwory mniejsze jest taka sama jak przez otwór większy, którego średnica jest sumą średnic otworów mniejszych, lecz powierzchnia znacznie większa. Toteż w liściu, chociaż otwarte szparki zajmują przeciętnie 1% jego powierzchni, wyparowuje przez nie 50% tej ilości wody, jaka wyparowałaby z powierzchni swobodnej równej całej powierzchni liścia. Szparki są efektywnymi urządzeniami nie tylko dla dyfuzji pary wodnej, lecz także do wymiany innych gazów, jak CO2 i O2 między rośliną a środowiskiem. Reasumując przy zamkniętych szparkach dyfuzja gazów ulega silnemu lub nawet całkowitemu ograniczeniu przy otwartych zaś jest bardzo znaczna.Podczas parowania wody z powierzchni komórek otaczających przestwory międzykomórkowe zachodzi najpierw do zmiany fazy wodnej z płynnej w gazową i dopiero wówczas para wodna ucieka przez otwory aparatów szparkowych. Z powierzchni rośliny woda przemieszcza się do przyległej warstwy powietrza (warstwa graniczna) i dopiero stąd - do otwartego powietrza. Wiatr, powodując wymianę powietrza, usuwa parę wodną z warstwy graniczne i przyśpiesza parowanie.
(…)
… mezofilu i akumulacja kwasu węglowego - intensywna fotosynteza - akumulacja skrobi fotosyntetycznej - niedobór osmotycznie czynnej glukozy -spadek turgoru-zamykanie aparatów szparkowych.
* Niedobór CO2 zużytego przez fotosyntezę - pH wzrasta do 7 - aktywacja fosfatazy skrobiowej -przemiana skrobi asymilacyjnej do glukozy - wzrost potencjału osmotycznego i turgoru - otwieranie aparatów szparkowych
2…
…, do których wnika woda a więc jest przykładem ruchu turgorowego. Pobieranie wody przez komórki szparkowe spowodowane jest obniżeniem ich potencjału wody a skutek nagromadzenia się w wakuoli jonów potasu i chloru (transportowanych z apoplastu i/lub z sąsiednich komórek) oraz jabłczanu (powstającego w cytoplazmie). Transport potasu do wakuoli zachodzi w wyniku aktywacji pompy elektrogenicznej. Światło niebieskie absorbowane przez karotenoidy zeaksantynę, znajdującą się w tylakoidach Gan chloroplastu,aktywuje H+ - ATP-azę w plazmolemmie komórek szparkowych. H+-ATP-aza produkowana przez chloroplasty i mitochondria, wytwarza gradient protonów przez błonę, co umożliwia transport K+ przez specyficzne kanały potasowe i akumulację tego kationu w wakuoli. Podobne znaczenie ma akumulacja w wakuoli innego anionu - jabłczanu…
… czemu ma dużą powierzchnię w stosunku do objętości. Umożliwia to nie tylko doskonałe wykorzystanie energii świetlnej padającej na liść, lecz także zwiększa powierzchnię absorpcyjną dla CO2.
- Skórka liścia jest zwykle przezroczysta a wiec nie hamuje dostępu światła do mezofilu złożonego z jednej lub kilku warstw miękiszu palisadowego (u światłolubnych ta warstwa jest grubsza) oraz z luźno rozłożonych komórek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)