To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Językoznawstwo amerykańskie
Leonard Bloomfield (1887 - 1949)
Bloomfield należy do dominujących badaczy w językoznawstwie oryginalnym. Główne elementy jego teorii lingwistycznej:
Przejawiał postawę antymentalistyczną, co oznacza, że odcinał się od wszelkiego psychologizmu, opartego na analizie świadomości. Był za to zwolennikiem koncepcji „mechanistycznej”, tzn. materialnej i formalnej opartej na założeniach behawioryzmu. Behawioryzm rozumiany jest jako negacja psychologii tradycyjnej opartej na analizie świadomości. Każde urządzenie funkcyjne powinno być traktowane jako układ, którego elementy składowe zachowują się względem siebie w sposób mechaniczny. O tym zachowaniu decyduje pozycja zajmowana przez dany element względem innych („dystrybucja”) oraz rodzaj bodźców i reakcji, jakim on podlega. Widać więc, że wszystko sprowadza się do systemu bodźców i reakcji. Dlatego też metoda behawiorystyczna sprowadza się do badania tylko strony formalnej i jednocześnie materialnej układu oraz jego elementów i relacji między nimi. Podstawą tej analizy jest nie system, lecz tekst. Ta koncepcja języka eliminuje z niego charakterystyczne i podstawowe w strukturalizmie europejskim antynomie: forma : funkcja i forma : substancja. Wykluczona zostaje strona semantyczna. Wyeliminowana jest rzeczywistość pozalingwistyczna, czyli substancja. Teoria behawiorystyczna postuluje odcięcie się od wszystkiego, co wykracza poza językowy tekst. Miała jednak swoje wady, dlatego że zawierała dwie wewnętrzne sprzeczności: nieuwzględnienie natury znakowej języka (semantyki) i związku języka z rzeczywistością pozalingwistyczną i jego autonomii w jej zakresie (substancja). Skuteczność tej teorii była więc ograniczona. Akt mowy to układ mechanistyczny i socjologiczny bodźców i reakcji między dwoma osobami i otaczającą ich rzeczywistością. PRZYKŁADY: a) Jill widzi jabłko na drzewie - to jest bodziec pozajęzykowy (S); Jill zrywa je - to jest reakcja pozajęzykowa (R) , powstaje więc układ: S R.
b) Jill widzi jabłko na drzewie - to jest bodziec pozajęzykowy (S), Jill mówi do Jacka, by jej zerwał to jabłko - to jest reakcja językowa (r), powstaje więc układ: S r
c) Jack słyszy słowa Jill - to jest dla niego bodziec językowy (s), Jack zrywa jabłko - to jego reakcja pozajęzykowa (R), powstaje więc układ: s R
d) Jack słyszy słowa Jill - to jest dla niego bodziec językowy (s), Jack odpowiada Jill - to jest jego reakcja językowa (r), tak więc powstaje układ: s r
Na przedstawionych przykładach widać, że krzyżują się tu bodziec i reakcja natury pozajęzykowej, a także bodziec i reakcja językowa.
(…)
… między bodźcem mówiącego (s), a reakcją słuchającego (r) Najmniejszą jednostką na płaszczyźnie morfologicznej jest morfem. Warto pamiętać, że „morfem” oznacza tu nie tylko morfem gramatyczny, ale i leksykalny.
Składnia rozumiana jest jako dystrybucja relatywna morfemów, realizowana w konkretnych wypowiedzeniach. Najmniejszą jednostką formy syntaktycznej jest taksem - cecha gramatyczna pozbawiona znaczenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)