Bioróżnorodność:
Historia- obszary nienawiedzane przez zachodzące w czasie geologicznym katastrof, np. zlodowacenia, stały się dla wymierających gatunków pulą zasobów genowych.
Zróżnicowanie siedlisk- im większa jest przestrzenna różnorodność i zróżnicowanie poziome lub pionowe, tym więcej nisz ekologicznych, co przekształca się na większą różnorodność biologiczną biocenozy
Wielkość obszaru- uzależnienie wzrostu różnorodności biologicznej od powierzchni ekosystemu objawia się następującą prawidłowością: dziesięciokrotny wzrost powierzchni skutkuje podwojeniem liczby gatunków. Interakcje biocenotyczne- drapieżnictwo i konkurencja sprzyjają różnorodności, jednak o ile drapieżnictwo zmniejsza konkurencyjne wypieranie i tym samym pozwala na zajmowanie siedlisk przez większą liczbę gatunków, to konkurencja tylko wtedy zwiększa bioróżnorodność, kiedy sprzyja specjalizacji
Klimat- liczba gatunków jest większa w rejonach gorących i maleje w kierunku biegunów. Rejony o stabilnym klimacie stwarzają warunki do ewolucji bardziej wyrafinowanych przystosowań niż obszary o klimacie zmiennym. Dla bioróżnorodności obszarów wiejskich istotne znaczenie mają:
Tradycyjne elementy krajobrazu wiejskiego, uwarunkowane ekstensywnymi formami gospodarowania
- zróżnicowania połno- łąkowo- leśna struktura krajobrazu, związana z małymi powierzchniami działek i bogatą rzeźbą terenu
- elementy krajobrazu związane z tradycyjną gospodarką łakowo- pastwiskową, taki jak miedze, łaki w różnym stopniu rozwoju czy stogi siana
- obfitość elementów nieprodukcyjnych (zadrzewienia, żywopłoty)
2. zachowana stara architektura wiejska
3. liczne ostoje dla ptaków i innych zwierząt zasiedlających ww. obiekty
4. znaczna liczba ptaków lęgowych związanych z terenami rolniczymi
5. zachowane liczne siedliska bagienne i podmokłe, użytkowane jako łąki lub pastwiska
6. spasane, bogate w gatunki murawy nizinne i górskie
7. ponad 900 lokalnych odmian (ekotypów) roślin uprawnych
8. ponad 200 rodzimych ras zwierząt
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)