To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Biomarkery w ocenie narażenia na zanieczyszczenie
Mierzalne zmiany w kom organizmu i zachodzących w nich procesach biochemicznych wywołane przez wchłonięty ksenobiotyk. Minimalna odpowiedź organizmu może mieć charakter funkcjonalny, fizjologiczny, biochemiczny na poziomie kom, lub molekularnym na poziomie subkomórkowym.
Metody oznaczania ilościowego biomarkera:
Nieinwazyjne, czułe, specyficzne, związane z procesami biochemicznymi
Odzwierciedla realne dawki pobrane w efekcie ekspozycji
Mogą być stosowane in vitro i in vivo
Podział biomarkerów:
Ekspozycji - obecne wewnątrz organizmów substancje obce lub ich metabolity albo też produkty interakcji między czynnikiem szkodliwym i docelowymi komórkami lub cząsteczkami
Przykład - narażenie na anilinę - pomiar jej zawartości lub pomiar p-aminofenolu w moczu lub krwi - materiał - komórki otrzymywane podczas biopsji żywych organizmów lub sekcji - mocz/krew, wydychane powietrze, kał
Skutków toksycznych - mierzalne biochemiczne, fizjologiczne, behawioralne i inne zmiany zachodzące wewnątrz organizmów, które w zależności od wielkości - mogą być wynikiem już obecnych zaburzeń i chorób lub wskazywać iż pojawią się one w wyniku narażenia na ksenobiotyk
Przykład - narażenie na aniline - pomiar tworzenia przez nią methemoglobiny we krwi (Fe 3stopień utlenienia) niedotlenienie, sinica, kaplica
Wrażliwości - wskaźniki wrodzonej lub nabytej zdolności organizmów do odpowiedzi wywołanej ekspozycją na specyficzny wskaźnik szkodliwy.
Przykład - niedobór IgA wywołuje spadek odporności
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)