To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Bioindykator - organizm żywy (rośliny, zwierzęta) mające określone wymagania siedliskowe, wykorzystywane jako wskaźnik stanu środowiska naturalnego.
Cechy bioindykatorów
Powinien dawać odpowiedź reprezentatywną dla ekosystemu
Odpowiedź powinna być określana z dostateczną łatwością
Konieczna jest wiedza o czynniku zanieczyszczającym i jego właściwościach
Podział bioindykatorów w zależności od sposobu reakcji na czynniki środowiskowe
Zestawienie gatunków w gradiencie ich wrażliwości na obecność lub brak gatunków wrażliwych na określony czynnik
Wskaźniki kumulujące - organizmy wykazujące różny stopień uszkodzenia swoich organów pod wpływem zmienionych warunków środowiskowych Indykatory biologiczne - mają określony stopień tolerancji na czynniki środowiskowe,, wykazują określone reakcje gdy jej granica zostaje przekroczona (zestawienia i monitorujące) Organizmy monitorowe - mają zdolność do kumulacji związków chemicznych lub pierwiastków w określonych tkankach lub w całym organizmie (wskaźniki kumulacyjne)
Cechy indykatorów biologicznych
Powinny być gatunkiem specjalnym, a nawet rzadko występującym Mieć określony zakres tolerancji, reprezentatywny dla lokalnych warunków
Ogrywać znaczącą rolę w układzie ekologicznym oraz endemicznym
Wykazywać wrażliwość na mały stopień zanieczyszczenia (narzędzie wczesnego ostrzegania na narażenie)
Wskazywać wyraźną odpowiedź w akceptowalnym krótkim czasie
Mieć precyzyjnie określony zakres tolerancji w stosunku do różnych warunków fizyczno-chemicznych biotopu
Być łatwe w hodowli lub utrzymaniu w warunkach laboratoryjnych
Mieć cechy umożliwiające wykonanie doświadczeń laboratoryjnych
Wrażliwość na zanieczyszczenie powinna być specyficzna w stosunku do 1 lub grupy zanieczyszczeń Przykłady indykatorów biologicznych
Porosty
Rośliny (jęczmień, owiec, pszenica, gryka, fiołek polny, aster)
↑SO2 nekrozy i chlorozy międzyżyłkowe
↑Zn, Pb w glebie - zamieranie wyczyńca łąkowego w składzie gatunkowym traw ↑ozon - punktowe chlorozy i nekrozy górnej powierzchni liści (tytoń, sosna, czeremcha, dereń, jesion wyniosły)
↑fluor - marginalne nekrozy (konwalia majowa, por, krokus, cebula, irys)
Wpływ fluoru i Al. Na małe ssaki, nornica, kret objawy tężyczki, zmiany w tkankach twardych (kruche kości, wyszczerbione zęby) obszar 1 km, od źródła emisji.
Wpływ zanieczyszczenia Cu na upierzenie sikorek zamieranie gąsienic (źródło karotenoidów)brak zabarwienia brzucha na żółtonie atrakcyjne dla partnerówspadek rozmnażania
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)