To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Bezrobocie, jako problem społeczny.
Słownik socjologiczny podaje nam definicje kilku rodzajów bezrobocia: bezrobociesytuacja społeczna, w której podaż osób chcących pracować przewyższa popyt na
pracowników oraz rzeczywiste zapotrzebowanie gospodarki, skąd pewna liczba ludzi
pozostaje bez pracy lub pracuje niepotrzebnie (bezrobocie ukryte). Bezrobocie może
być związane z ekonomicznymi cyklami koniunkturalnymi ożywienia, stagnacji i
regresji w gospodarce kapitalistycznej (bezrobocie cykliczne); z porami roku, np. zimą
spada zapotrzebowanie na ludzi w rolnictwie (bezrobocie sezonowe); z zastosowaniem
nowych, wydajniejszych technologii, zmniejszających zapotrzebowanie na
pracowników (bezrobocie technologiczne), lub ze zmianami systemowymi, np. z
wprowadzaniem zasad kapitalizmu do gospodarki dotąd podlegającej regułom
centralnego planowania (bezrobocie strukturalne). Bezrobocie zalicza się do
najpoważniejszych problemów społecznych; stanowi ono podłoże wielu dewiacji
społecznych. 1
Przyczynami pojawienia się tego zjawiska są m.in. : 1) spadek produkcji
przemysłowej, a co się z tym wiąże zamykanie zakładów przemysłu lekkiego; 2)
pojawienie się tzw. „bezrobocia ukrytego” tzn. zwalnianie nadmiaru siły roboczej; 3)
niedostosowanie poziomu i struktury kształcenia do potrzeb rynku pracy; 4)
negatywna polityka socjalna objawiająca się np. w zwalnianiu osób w wieku
przedemerytalnym, kobiet na urlopach wychowawczych; 5) postawy ludzi tzn.
świadome uchylanie się od pracy z wielu powodów np. zbyt niskie zarobki, czas
pracy, dojazd, wymagania, pracowanie „na czarno”, brak pracy w wyszkolonym
zawodzie, tolerowanie stylu życia bez stałej pracy zawodowej. W tym miejscu warto
również przybliżyć, kim jest osoba bezrobotna. Bezrobotnymi określa się osoby
pozostające bez pracy, ale gotowe ją podjąć i aktywnie jej poszukujące. Dla osób
przyzwyczajonych do bezpiecznej pracy bezrobocie może być bardzo ciężkim
przeżyciem. Oczywiście najbardziej bezpośrednią konsekwencją utraty pracy jest
utrata dochodu. Jej skutki są różne w różnych krajach ze względu na różnice w
wysokości zasiłków. W krajach, w których opieka medyczna i inne korzyści socjalne
są powszechnie dostępne, osoby bezrobotne mogą mieć znaczne problemy finansowe,
ale znajdują się pod ochroną państwa.2
Badania poświęcone emocjonalnym reakcjom na bezrobocie wykazały, że osoby,
które utraciły pracę, przystosowują się do swojej nowej sytuacji, przechodząc przez
szereg kolejnych etapów. Samo przeżycie jest zawsze indywidualne, ale bezpośrednią
reakcją na utratę pracy jest z reguły szok, po którym następuje faza optymizmu w
związku z otwarciem się nowych możliwości. Jeżeli ten optymizm okaże się płonny,
1
2
Olechnicki Krzysztof, Załęcki Paweł; Słownik socjologiczny; wyd. Graffiti BC; wydanie 1; Toruń 1997; str. 29
Giddens Anthony, Socjologia; wydawnictwo naukowe PWN; Warszawa 2008; str. 432
co często się zdarza, jednostka może popaść w depresję i wejść w fazę głębokiego
pesymizmu, niezadowolenia z siebie i utraty
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)