BEZROBOCIE JAKO KWESTIA SPOŁECZNA Kwestię bezrobocia obserwuje się na polskim rynku pracy od 1990 r. Zgodnie z ustawą o zatrudnieniu i bezrobociu, bezrobotny to osoba zdolna do pracy i gotowa do jej podjęcia w ramach stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, pozostająca bez pracy i nie ucząca się w szkole, z wyjątkiem szkół wieczorowych i zaocznych, zarejestrowanych we właściwym dla miejsca zamieszkania powiatowym urzędzie pracy jeżeli:
ukończyła 18 lat, z wyjątkiem młodocianych absolwentów,
kobieta nie ukończyła 60 lat, a mężczyzna 65 lat,
nie nabyła prawa do emerytury, renty inwalidzkiej,
nie jest właścicielem lub posiadaczem nieruchomości rolnej o powierzchni powyżej 2 ha przeliczeniowych,
nie jest osobą niepełnosprawną, której stan zdrowia nie pozwala na podjęcie zatrudnienia nawet w połowie wymiaru czasu pracy,
nie jest osobą tymczasowo aresztowaną i nie odbywa kary pozbawienia wolności,
nie uzyskuje miesięcznie dochodu w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia,
nie pobiera, zasiłku stałego, stałego wyrównawczego, gwarantowanego zasiłku okresowego lub renty socjalnej.
Warunkiem koniecznym posiadania statusu osoby bezrobotnej jest zdolność do pracy i gotowość jej podjęcia w pełnym wymiarze czasu pracy.
Podstawowym miernikiem poziomu bezrobocia jest stopa bezrobocia , czyli ukazywana w procentach relacja pomiędzy liczbą zarejestrowanych osób bezrobotnych a liczbą osób czynnych zawodowo (zdolnych w prawnie określonych warunkach do podjęcia pracy ). Główne elementy strategii rynku pracy zostały zawarte w Programie promowania produktywnego zatrudnienia i zmniejszenia bezrobocia . Program ten kieruje się następującymi priorytetami:
ochrona istniejących miejsc pracy,
wzrost zatrudnienia poprzez stymulowanie inwestycji,
wzrost zatrudnienia poprzez tworzenie nowych miejsc pracy w celu ochrony środowiska,
wzrost zatrudnienia poprzez stymulowanie rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw,
wzrost zatrudnienia poprzez wspieranie istniejących oraz tworzenie nowych miejsc pracy na terenach wiejskich,
wzrost zatrudnienia poprzez rozwój budownictwa mieszkaniowego oraz renowację istniejącej zabudowy miejskiej,
wyrównanie dysproporcji w rozwoju regionalnym,
zmiany w systemie kształcenia i doskonalenia zawodowego,
wzmocnienie poradnictwa zawodowego,
zwiększenie środków na programy przeciwdziałania bezrobociu.
Do działów gospodarki narodowej, w której pracuje najwięcej osób, zalicza się przemysł, handel i rolnictwo. W związku z transformacją gospodarki następuje ewolucja rynku pracy - odchodzenie od pracy w rolnictwie do tych działów gospodarki, które wymagają wyższych kwalifikacji. Na początku XX wieku z rolnictwa utrzymywało się 75% ludności kraju, dziś ok. 20%.
(…)
… (8,8%).
Najwyższa stopa bezrobocia utrzymuje się w województwach: warmińsko-mazurskim (15,8%), świętokrzyskim (13,3%) oraz zachodniopomorskim (12,7%). Natomiast najniższa stopa bezrobocia występuje w województwach : wielkopolskim (5,9%), śląskim (6,7%), mazowieckim (7,1%) oraz małopolskim (7,2%).
Ryzyko zostania bezrobotnym i pozostawania nim wzrasta u osób z niskim wykształceniem zawodowym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)