Badanie zjawiska termoelektrycznego - Zjawisko termoelektryczne

Nasza ocena:

5
Pobrań: 560
Wyświetleń: 2779
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Badanie zjawiska termoelektrycznego - Zjawisko termoelektryczne - strona 1 Badanie zjawiska termoelektrycznego - Zjawisko termoelektryczne - strona 2 Badanie zjawiska termoelektrycznego - Zjawisko termoelektryczne - strona 3

Fragment notatki:

BADANIE  ZJAWISKA  TERMOELEKTRYCZNEGO. 1. CEL ĆWICZENIA. Zjawisko termoelektryczne – pojawienie się różnicy potencjałów na złączu dwóch  przewodników  na wskutek zmian temperatury między nimi. Gdy oba złącza przewodników pozostają w tej samej temperaturze, wzrost potencjału w  złączu I jest równy jego spadkowi w złączu II, a więc nie płynie prąd. Termopara (termoogniwo, termoelement) – układ przewodników, w którym powstaje siła  termoelektryczna. Wartość całkowitej siły termoelektrycznej dla danych dwóch metali wyraża się wzorem: ε = α (T1 – T2) + β (T1 – T2)2 gdzie: α, β - współczynniki charakterystyczne dla danej pary metali T1, T2 – temperatury złącz metali 2. WZOROWANIE TERMOPARY MIEDŹ – KONSTANTAN. Układ do cechowania termopary. Cechowanie termopary – znalezienie zależności między siłą termoelektryczną i różnicą  spojeń termopar przy danej temperaturze spojenia chłodniejszego. Badana termopara – układ miedź – konstantan (stop: 60 % Cu + 40 % Ni). Ponieważ  ε jest proporcjonalne od ∆T, a współczynnik β jest równy zeru, więc siła  termoelektryczna wyraża się wzorem: ε = α (T1 – T2) L.p. U T1 T2 ∆T mV oC oC oC 1 0,10 22,7 3 19,7 2 0,17 30 3 27 3 0,22 35 3 32 4 0,26 40 3 37 5 0,31 45 3 42 6 0,36 50 3 47 7 0,40 55 3 52 8 0,45 60 3 57 9 0,49 65 3 62 10 0,54 70 3 67 11 0,57 75 3 72 12 0,62 80 3 77 13 0,65 85 3 82 14 0,68 90 3 87 15 0,72 95 3 92 16 0,76 100 3 97 T1 – temperatura na złączu I T2 – temperatura na złączu II ∆T = T1 – T2 Użyte mierniki: - termometr TC-P 100-1 - woltomierz Nr 1101088. Współczynnik  α wyznacza się z wykresu ε = f (∆T) . Jego wartość jest równa tangensowi kąta  nachylenia wykresu do osi OX: α = tg β = 0,0085 mV / oC. 3. WYZNACZANIE TEMPERATURY PUNKTU OBOJĘTNEGO I TEMPERATURY  INWERSJI DLA TERMOPARY Fe – Cu. Punkt obojętny – punkt, w którym przy danej temperaturze (tzw. obojętnej) wartość  ε lub I jest największa. Temperatura inwersji – taka, przy której  ε lub I ma wartość równą zero. L.p. T0 α I ε oC dz µA mV 1 50 20 4 0,236 2 100 30 6 0,354 3 150 45 9 0,468 4 200 55 11 0,649 5 250 75 15 0,885 6 300 85 17 1,003 7 350 95 19 1,121 8 400 105 21 1,239 9 450 110 22 1,298 10 500 115 23 1,357 11 550 120 24 1,416 12 600 115 23 1,357 13 650 100 20 1,180 14 700 75 15 0,885 15 750 55 11 0,649

(…)

… oraz niedokładności samych mierników, które wynoszą:
dla termometru: ∆T = 10 oC
dla mikroamperomierza: ∆I = 1 µA.
5. WNIOSKI WŁASNE.
W doświadczeniu pierwszym ze względu na długi czas stygnięcia wody przeprowadzono
jedynie pomiary w procesie podgrzewania do temperatury wrzenia. Jednak na podstawie
wyników pomiarów można wywnioskować, że zmiana wartości siły termoelektrycznej będzie
podobna jak przy ogrzewaniu…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz