To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat: Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych 1 Wstęp teoretyczny Rozkład natężenia promieniowania elektrycznego, wysyłanego przez daną substancję jako funkcja długości fali lub jej częstotliwości nazywamy widmem emisyjnym. Widma emisyjne mogą być podzielone na: liniowe, pasmowe lub ciągłe. Widmo liniowe składa się z oddzielnych linii widmowych i jest emitowane przez swobodne atomy. Każda linia widmowa powstaje zgodnie z teorią Bohra w wyniku zmiany energii elektronu w atomie: E E E h v i j i j = − = * * gdzie: Ej, Ei - energia elektronu na orbicie j oraz i; h - stała Plancka; v*ij - częstotliwość emitowanej fali Dla atomu wodoru i atomów wodoro podobnych liczba falowa emitowanego promieniowania jest dana zależnością; 1 1 1 2 2 2 λ = − R Z i j d * gdzie: i, j - orbity elektronów przy założeniu że ji Rd - stała Rydberga; Z - liczba atomowa 2 Ćwiczenie 1 Wyznaczanie zależności ekstyncji E od długości fali świetlnej Użyte przyrządy - kuweta z wodą destylowaną - kuweta z 5% roztworem denaturatu - spektrofotometr Ćwiczenie 1 polegało na wyznaczeniu wpływu jaki ma zmiana długości fali na ekstynkcję i transmisję: W celu wykonania ćwiczenia napełniono dwie kuwety, jedną wzorcową substancją (wodą destylowaną), drugą substancją badaną (5% roztworem denaturatu). Śrubę bębna monochromatora ustawiono na długość fali 410[nm] a następnie na drodze wiązki światła umieszczono kuwete wzorcową. Przy wyłączonej fotokomórce ustawiono pokrętłem wskazówkę miernika na 0 a następnie po włączeniu fotokomórki ustawiono za pomocą pokrętła wskazówkę na max. wychylenia (dokładnie na koniec skali). Kolejną czynnością była zamiana kuwet z wzorcowej na tę z płynem badanym i odczytanie wskazań miernika. Czynności te były powtarzane dla fal o dł. od 410 do 700 [nm]. Ostateczną czynnością było wykreślenie zależności ekstynkcji od dł. fali oraz transmisji od dł. fali. Zestawienie wyników λ E θ λ E θ [nm] [%] [nm] [%] 410 0,09 81 560 0,88 11 420 0,04 91 570 1,1 9 430 0,05 89 580 1,2 8 440 0,02 96 590 1,25 7 450 0,035 92 600 1,3 6,5 460 0,065 86 610 1,1 8 470 0,08 84 620 1 10 480 0,15 79 630 0,79 16 490 0,175 68 640 0,61
(…)
… zależności ekstynkcji i
transmisji od stężenia procentowego badanego roztwory przy λ = contans.
Zestawienie wyników
stężenie
[%]
2,5
5
10
transmisja θ
[%]
53
6,5
1
ekstynkcja E
0,27
1,3
2
E = ƒ(%)
2 2
1.8
1.6
1.4
1.2
E( % ) 1
0.8
0.6
0.4
0.2
0.27
0
2
4
6
2.5
8
10
%
10
θ = ƒ(%)
53
Θ ( %)
1
100
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
2
4
2.5
3
Ćwiczenie 2
Wyznaczanie krzywej dyspersji spektroskopu.
6
%
8
10
10
Aby dokonać analizy widmowej za pomocą spektrometru należy znać krzywą dyspersji dla
danego spektrometru. W celu wyznaczenia linii dyspersji należy określić położenie linii dla
pierwiastka o znanym widmie. W celu wykonania tego zadania w laboratorium użyto:
Użyte przyrządy
- spektroskop
- induktor
- wzorcowe źródło światła
Przebieg ćwiczenia
Jako wzorcowe źródło użyto rurki geisslerowskiej wypełnionej helem i lampy neonowej.
Odczytano położenie X linii widmowych na skali a następnie zestawiono je w postaci wykresu
z rzeczywistymi długościami fal wziętymi z tablic dla odpowiednich barw. Zestawiając krzywe
dla dwóch gazów otrzymano jedną krzywą, stałą dla danego spektroskopu nazywaną krzywą
dyspersji.
krzywa dla Helu
krzywa dla Neonu
120 120
108
96
84
72
X 1 λ 1 60
48
36
24
12
0
120 120
108
96
84
72
X 2 λ 2…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)