Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych

Nasza ocena:

5
Pobrań: 329
Wyświetleń: 1596
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych - strona 1 Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych - strona 2 Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych - strona 3

Fragment notatki:

Temat:  Badanie widm emisyjnych i absorbcyjnych 1 Wstęp teoretyczny Rozkład natężenia promieniowania elektrycznego, wysyłanego przez daną substancję jako  funkcja długości fali lub jej częstotliwości nazywamy widmem emisyjnym. Widma emisyjne  mogą być podzielone na: liniowe, pasmowe lub ciągłe. Widmo liniowe składa się z oddzielnych linii widmowych i jest emitowane przez swobodne  atomy.   Każda   linia  widmowa   powstaje   zgodnie  z   teorią   Bohra   w   wyniku  zmiany  energii  elektronu w atomie: E E E h v i j i j = − = * * gdzie: Ej, Ei - energia elektronu na orbicie j oraz i; h - stała Plancka; v*ij - częstotliwość emitowanej fali Dla atomu wodoru i atomów wodoro podobnych liczba falowa emitowanego promieniowania  jest dana zależnością; 1 1 1 2 2 2 λ = −       R Z i j d  * gdzie: i, j - orbity elektronów przy założeniu że ji Rd - stała Rydberga; Z - liczba atomowa 2  Ćwiczenie 1    Wyznaczanie zależności ekstyncji E od długości fali świetlnej Użyte przyrządy - kuweta z wodą destylowaną  -  kuweta z 5% roztworem denaturatu - spektrofotometr Ćwiczenie 1  polegało na wyznaczeniu wpływu jaki ma zmiana długości fali na ekstynkcję i  transmisję: W celu wykonania ćwiczenia napełniono dwie kuwety, jedną wzorcową substancją (wodą  destylowaną),   drugą   substancją   badaną   (5%   roztworem   denaturatu).   Śrubę   bębna  monochromatora   ustawiono  na  długość  fali  410[nm]  a następnie  na  drodze  wiązki  światła  umieszczono   kuwete   wzorcową.   Przy   wyłączonej   fotokomórce   ustawiono   pokrętłem  wskazówkę   miernika   na   0   a   następnie   po   włączeniu   fotokomórki   ustawiono   za   pomocą  pokrętła wskazówkę na max. wychylenia (dokładnie na koniec skali). Kolejną czynnością była  zamiana   kuwet   z   wzorcowej   na   tę   z   płynem   badanym   i   odczytanie   wskazań   miernika.  Czynności te były powtarzane dla fal o dł. od 410 do 700 [nm]. Ostateczną czynnością było wykreślenie zależności ekstynkcji od dł. fali oraz transmisji od  dł. fali. Zestawienie wyników λ E θ λ E θ [nm] [%] [nm] [%] 410 0,09 81 560 0,88 11 420 0,04 91 570 1,1 9 430 0,05 89 580 1,2 8 440 0,02 96 590 1,25 7 450 0,035 92 600 1,3 6,5 460 0,065 86 610 1,1 8 470 0,08 84 620 1 10 480 0,15 79 630 0,79 16 490 0,175 68 640 0,61

(…)

… zależności ekstynkcji i
transmisji od stężenia procentowego badanego roztwory przy λ = contans.
Zestawienie wyników
stężenie
[%]
2,5
5
10
transmisja θ
[%]
53
6,5
1
ekstynkcja E
0,27
1,3
2
E = ƒ(%)
2 2
1.8
1.6
1.4
1.2
E( % ) 1
0.8
0.6
0.4
0.2
0.27
0
2
4
6
2.5
8
10
%
10
θ = ƒ(%)
53
Θ ( %)
1
100
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
2
4
2.5
3
Ćwiczenie 2
Wyznaczanie krzywej dyspersji spektroskopu.
6
%
8
10
10
Aby dokonać analizy widmowej za pomocą spektrometru należy znać krzywą dyspersji dla
danego spektrometru. W celu wyznaczenia linii dyspersji należy określić położenie linii dla
pierwiastka o znanym widmie. W celu wykonania tego zadania w laboratorium użyto:
Użyte przyrządy
- spektroskop
- induktor
- wzorcowe źródło światła
Przebieg ćwiczenia
Jako wzorcowe źródło użyto rurki geisslerowskiej wypełnionej helem i lampy neonowej.
Odczytano położenie X linii widmowych na skali a następnie zestawiono je w postaci wykresu
z rzeczywistymi długościami fal wziętymi z tablic dla odpowiednich barw. Zestawiając krzywe
dla dwóch gazów otrzymano jedną krzywą, stałą dla danego spektroskopu nazywaną krzywą
dyspersji.
krzywa dla Helu
krzywa dla Neonu
120 120
108
96
84
72
X 1 λ 1 60
48
36
24
12
0
120 120
108
96
84
72
X 2 λ 2…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz